Αγαπητοί φίλοι -/ες,
την 21η Απριλίου 2019 ξεκίνησε το γκρέμισμα-αποσυναρμολόγηση της γέφυρας τύπου «Μπέλεϋ» στο δημοτικό διαμέρισμα Σαρανταπηχιωτίκων του Δήμου μας. Έκτοτε από πλευράς Δημοτικών αρχών, παρά τις σχετικές οχλήσεις, δεν υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον αλλά και μέχρι σήμερα έχει επιδειχθεί πλήρης αφωνία. Τελευταία ήρθε στο φως της δημοσιότητας και σχετική πρόταση του οικείου πολιτιστικού συλλόγου για την αξιοποίησή της. Θα είμαστε αρωγοί αυτής της προσπάθειας.
Η «Σύμπραξη Δημοτών» υποστηρίζει ότι η «τέχνη» είναι μια ανοικτή έννοια. Υπ΄ αυτό το πρίσμα το κάθε «έργο» αναφέρεται σε κάτι και επομένως έχει μια αναφορικότητα άρα και κάποιο νόημα. Στην περίπτωσή μας το περιεχόμενο του νοήματος είναι η ιστορικότητα και η αρχιτεκτονική μηχανική. Ως θεατές, οι δημότες και οι επισκέπτες, καλούνται να ερμηνεύσουν τις ενσωματωμένες ιδιότητες και να τις νοηματοδοτήσουν.
Αυτό που θα πρέπει να αποδεχθούμε και κυρίως αυτό που αποκαλύπτεται σε σχέση με τη γέφυρα, είναι ότι αποτελεί μια φόρμα απαλλαγμένη από τη λειτουργική της χρήση με εμφανή συνεισφορά στην αισθητική. Ελπίζουμε πως αυτό είναι τουλάχιστον κατανοητό. Ας την αποδεχθούμε λοιπόν ως ένα αντικείμενο που η χρήση του ναι μεν τελείωσε αλλά εξυπηρετεί τις μη χρηστικές ανάγκες των ανθρώπων όπως την ελεύθερη έκφραση ή την ύπαρξη «τέχνης». Αυτές οι ανάγκες αναφέρονται στη διάσωση της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας και αυτό σημαίνει ότι εάν δεν ικανοποιηθούν, το ανθρώπινο υποκείμενο αλλοτριώνεται, γίνεται κάτι αλλότριο-ξένο προς τον ίδιο τον εαυτό του και την ανθρώπινη φύση του. Αντίθετα, η ικανοποίηση αυτών των μη χρηστικών αναγκών σώζει την ετερότητα του υποκειμένου και επομένως την υποκειμενική του ταυτότητα. Αυτή η ετερότητα της κάθε υποκειμενικής ταυτότητας είναι το γεγονός που κάνει να ξεχωρίζει την ανθρώπινη από κάθε άλλη ύπαρξη.
Προφανώς λοιπόν, η διατήρηση των υλικών «τέχνης» ή έργων ή χωροταξικών «σημείων» που σχετίζονται με την ιστορικότητα της μνήμης και νοηματοδοτούν την «εικόνα», υπηρετεί αποκλειστικά την ανάγκη διάσωσης και καλλιέργειας της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας.
Αλλού φωτίζουν και αναβαθμίζουν τα εγκαταλελειμμένα κτίρια και αναδεικνύουν τα σημεία μνήμης αλλά σ΄ αυτόν εδώ το Δήμο φαίνεται να υστερούμε. Για να μην βρεθούμε αδιάφοροι στην Ιστορία, ανεπαρκείς στην πρόληψη και ανίκανοι στην πρόβλεψη θα φέρουμε το θέμα προς συζήτηση, προκειμένου όχι μόνο να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε την εναπομείνασα γέφυρα αλλά και να την αναδείξουμε φωτίζοντάς την.
Ελπίζουμε να βρούμε ευήκοα ώτα.
Ιστορικά στοιχεία: Η γέφυρα τύπου Μπέλεϋ είναι ένα είδος μεταφερόμενης, προκατασκευασμένης γέφυρας. Αναπτύχθηκε στη Βρετανία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο για στρατιωτικούς σκοπούς και γνώρισε εκτεταμένη χρήση από το Σώμα Μηχανικού τόσο του Βρετανικού όσο και του Αμερικάνικου στρατού. Επινοήθηκε από τον Ντόναλντ Μπέλεϋ, πολιτικό μηχανικό και υπάλληλο του Υπουργείου Πολέμου της Βρετανίας, ο οποίος είχε σαν χόμπι την κατασκευή μοντέλων γεφυρών.
Ο Στρατάρχης Μοντγκόμερυ, Διοικητής των Βρετανικών δυνάμεων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε δηλώσει πως «Χωρίς τη γέφυρα Μπέϊλι, δεν θα είχαμε κερδίσει τον πόλεμο».
