Σταχυολογώντας . . .
…. Η δυτικότροπη αντιπροσωπευτική «δημοκρατία»δεν είναι τίποτε περισσότερο από «αιρετή τυρρανία» ….
…. Το πεδίο της πολιτικής αντιπροσώπευσης παραμένει ερμητικά κλειστό και αφορά μονάχα κάποιες παρέες, ενώ ένα μεγαλοπρεπές «Τίποτα» που κινείται από την Αριστερά έως τη Δεξιά καμώνεται άλλοτε τον έτοιμο για όλα «μάγκα» και άλλοτε τη συνετή Ευρωπαία παρθένα ….
…. το τσιγάρο είναι το μόνο πράγμα που καίγεται για μένα ….
«Καλύτερα μιας ώρας ερωτηματικά παρά σαράντα χρόνια χαζά θαυμαστικά».
- Νησίδες, 2016, Θεσσαλονίκη – € 12.72 (περ ΦΠΑ 6%) – 23.0 x 16.0 cm, 212 σελ.
Θεματική Ταξινόμηση : Ανθρωπιστικές Επιστήμες – Διεπιστημονικές μελέτες
Παρουσίαση
Γιατί ο τόπος αυτός δεν δημιουργεί, γιατί δεν αφήνεται να δημιουργήσει; Γιατί η κρίση αυτή αγγίζει τα όρια της υπαρξιακής παραίτησης; Ποιος ήταν ο ανθρωπολογικός τύπος Νεοέλληνα που κυριάρχησε στη μεταπολίτευση; Ποιος ήταν ο νέος ρόλος της οικογένειας, της μητέρας, και πώς προκλήθηκε το έλλειμμα αυτονομίας; Πώς μεγιστοποιήθηκε η εθνική μας μειονεξία και πώς παγιδευτήκαμε σε μια αδιόρατη συλλογική ανεπάρκεια; Ποιο είναι το πραγματικό συλλογικό τραύμα μας; Γιατί εισάγουμε στο συλλογικό μας σώμα το τραύμα και τη θεραπεία των άλλων; Υπάρχουν κάποια θεμελιώδη ασυμβίβαστα μεταξύ του νεωτερικού και του ελληνικού Τρόπου; Μπορεί ο ευρωπαϊσμός να είναι η παιδική ασθένεια του ελληνισμού; Πώς καλλιεργήθηκε ο ψευδής Δυτικός εαυτός μας; Πώς επιτυγχάνεται η εξουσιαστική κανονικοποίηση μέσω του Συνδρόμου του ευρώ; Ποιες μπορεί να είναι οι ψυχολογικές συνέπειες της κρίσης στις επόμενες γενιές; Τι είναι η Οριακή κοινωνία του Μνημονίου και ποιος ο Οριακός ανθρωπολογικός τύπος που τη συστήνει; Γιατί έχουμε εγκλωβιστεί σ’ έναν παρανοειδή τρόπο του σχετίζεσθαι; Μπορεί το Μνημόνιο να αποτελεί μια ψυχολογική εξάρτηση; Πώς η χώρα μετατρέπεται σε Δικαιολάνδη, όπου αποθεώνονται τα δικαιώματα, ενώ “καταπατάται” ο άνθρωπος; Πώς λειτουργεί η επικριτική ενοχοποίηση ως τεχνική κοινωνικού ελέγχου; Γιατί η παθητικοποίηση και η αδράνεια του λαού μας απέναντι στα μνημόνια; Πώς η άρνηση της υποκειμενικότητας οδηγεί στη συναισθηματική προσφυγιά; Τελικά, ποιες είναι οι κοινωνιο-ψυχολογικές συνέπειες της κρίσης; Ποια είναι τα στοιχειώδη προαπαιτούμενα και τα βασικά βήματα αποπαγίδευσης της νεοελληνικής συλλογικότητας; Μπορεί να διαθέτουμε κάποια προνόμια στο αδιέξοδό μας; Τι θα μπορούσε να προτείνει ένας αποσυμβολιστικός στοχασμός πάνω στο δίλημμα ενός “Οδυσσέα Δεσμώτη”; Γιατί είναι κρίσιμο να ανασυστήσουμε τις σχέσεις μας; Πώς μπορούμε να απαντήσουμε “ερωτικά” στον Δυτικό εργαλειακό ορθολογισμό; Γιατί να θέλουμε πίσω το χώμα μας;
Αυτά είναι τα βασικότερα ερωτήματα που πραγματεύεται και στα οποία επιχειρεί ν’ απαντήσει το βιβλίο αυτό, με στήριγμα την υποκειμενική, αλλά βιωμένη αλήθεια του συγγραφέα του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
