Μια κριτική προσέγγιση ενόψει των Δημοτικών εκλογών στο Δήμο Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης.
Οι προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και η πενταετία που διανύθηκε αποτυπώνονται στη μνήμη της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοτών με την ένδειξη «Απούσα». Σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης, η αυτοδιοικητική αυτή ακινησία, ως αποτέλεσμα της ασκούμενης «μεταπολιτικής» στην αυτοδιοίκηση, μας επισημαίνει τον κίνδυνο μιας περαιτέρω κοινωνικής αποσύνθεσης και απαξίωσης της πολιτικής, επίπλευσης των πάσης φύσεως φελλών αλλά κυρίως ενδυνάμωσης της απομόνωσης των δημοτών στον ιδιωτικό τους χώρο.
Έφτασε όμως ο καιρός όπου ορισμένοι ξεκίνησαν ένα ίδιο παραμύθι. Όλοι αναζητούν και διακηρύσσουν ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο τους αλλά αυτό συνήθως διατυπώνεται άνευ συνέχειας με κενές διαδικασίες και υποκρύπτοντας επί της ουσίας το «δικαίωμα» των δημαγωγούντων να δεσμεύονται «εν κενώ». Εάν πραγματικά ενδιαφερόμαστε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον για ενεργή συμμετοχή των συνδημοτών μας, οφείλουμε να έχουμε απαντήσεις στο «πώς», με «ποιά μέσα» και «πότε» υλοποιείται μια πολιτική «στόχων». Δηλαδή απαιτείται να δοθεί περιεχόμενο στις διακηρύξεις προκειμένου να αληθεύει ο όρος «συμμετοχική κοινωνία ενεργών δημοτών». Οφείλουμε επιτέλους να αναρωτηθούμε πώς μπορεί να ανεχόμαστε επί δεκαετίες κατά τη διάρκεια των εκλογών να εκστομίζονται υποσχέσεις τις οποίες ξέρουν πάρα πολύ καλά οι «εκστομούντες» ότι ποτέ δεν θα τηρήσουν ? Αυτή η πολιτικοβλακοληψία πρέπει να σταματήσει.
Απαιτείται επίσης τόλμη και κριτήρια μη καιροσκοπικά στην κατάρτιση των υποψηφιοτήτων. Η ανανέωση απαιτεί και την ηλιακή ανακατανομή αλλά κυρίως χρειάζεται να βρούμε μια καινούργια γενιά όχι αυτάρεσκης «ελίτ» η οποία θα ανατρέχει στις παραδόσεις αντιφρονούντων και μη, μια γενιά που μπορεί να βγάλει τους δημότες από τον ιδιωτικό τους χώρο και που θα επανασυνομιλήσει μαζί τους, οικοδομώντας κατ΄ αρχήν ένα νέο κλίμα εμπιστοσύνης. Μια γενιά που να απομακρύνει τους λαϊκιστές. Τότε, θα μπορέσουμε να συλλογιστούμε, ότι εφόσον υπάρχουν άνθρωποι που επιμένουν ότι «οφείλουμε να φτιάξουμε μαζί τον κόσμο», υπάρχει ελπίδα.
