Συντάκτης: stathis

Εντύπωση προκάλεσε η αφωνία της δημαρχιακής παράταξης της «Ανανεωτικής συνεργασίας» στη συνεδρίαση της 25^ης Νοεμβρίου 2019 σχετικά με τις επερωτήσεις που κατέθεσε η  «Σύμπραξη Δημοτών» δια του επικεφαλής της Φάνη Μπρακούλια με το εξής περιεχόμενο :

«1. Στα πλαίσια της διαφάνειας και της τήρησης της αρχής της «Δημοσιότητας» προτείνουμε την ζωντανή μετάδοση των Δημοτικών & των Διοικητικών Συμβουλίων των νομικών προσώπων του Δήμου, μέσω της τηλεόρασης ή μέσω του διαδικτύου στην ιστοσελίδα του Δήμου ή με οιονδήποτε άλλο πρόσφορο τρόπο.

Η στόχευση είναι προφανής και αφορά αφ΄ ενός μεν την ποιότητα της Δημοκρατίας και αφετέρου την ενημέρωση των Δημοτών προκειμένου να διαμορφώνουν μια πληρέστερη και ασφαλέστερη κρίση. 

Είναι αυτονόητη προεκλογική δέσμευση όλων και οφείλετε να την υλοποιήσετε. Ερωτάσθε:

Γιατί δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα;

Γιατί στερείτε το δημοκρατικό δικαίωμα όλων των αντιπολιτευομένων παρατάξεων να ακούγονται στους Δημότες;

Πότε και πώς σκοπεύετε να υλοποιήσετε την αυτονόητη αυτή υπηρεσία προς τους Δημότες μας;

2. Γιατί δεν έχει υλοποιηθεί ο καθορισμός των θέσεων parking για ΑΜΕΑ στο Ξυλόκαστρο;

Υπενθυμίζουμε  ότι οι θέσεις ΑΜΕΑ, είχαν ψηφιστεί αρχές του 2012 και επανήλθαν με πρωτοβουλίας μας το 2016. Οι θέσεις ήταν 1) απέναντι από τα ΕΛΤΑ 2) Τουριστικό περίπτερο 3) Παραλία ευθεία κάτω από το Δημαρχείο, και  4) Πολυκατοικίες Λάμδα στην παραλία. »

Η διαπιστωθείσα Δημαρχιακή αφωνία υποκρύπτει κάποια σκοπιμότητα ή οφείλετε σε αδυναμία απαντήσεως;

Οφείλουμε να ξεφύγουμε από τα αυτονόητα καθήκοντα και τις τυπικές υποχρεώσεις και να κατανοήσουμε ότι ο«πήχυς» πρέπει να σηκωθεί λίγο ψηλότερα από το έδαφος!

Εν αναμονή . . . . .

Βρισκόμαστε 7 μήνες μετά τις Δημοτικές εκλογές και ακόμη αναζητείται η λύση η σχετική με την αξιοποίηση του κτιρίου του Ειρηνοδικείου στο Δερβένι. Η προσέγγιση για «Δελφινάριο» ή για «Κέντρο μελετών του Κορινθιακού κόλπου» ή για έδρα του Φορέα διαχείρισης του κορινθιακού κόλπου πρέπει να κατανοηθεί ότι ανήκει στο χώρο του «φαντασιακού» τόσο από πλευράς ουσίας όσο και από πλευράς προοπτικής. Οι πληροφορίες από το ΕΛΚΕΘΕ λένε ότι ο φορέας αυτός ούτε σχεδιάζει αλλά ούτε ενδιαφέρεται για τη στέγαση κάποιου παραρτήματός του στο Δερβένι. Σε «κάποιο» σενάριο ίσως να ενδιαφερόταν για κάποια αποθήκη προκειμένου να φυλάσσει τον καταδυτικό εξοπλισμό κάποιων επιστημόνων του και τίποτε περισσότερο. Όμως υπάρχουν πολλοί άλλοι χώροι για κάτι τέτοιο αλλά ακόμη και αυτό δεν μπορεί να αποτελεί λύση αξιοποίησης του κτιρίου. Από την άλλη δεν μπορεί να υποστηριχθεί ως λύση ο Φορέας διαχείρισης του κορινθιακού κόλπου που στον Ιδρυτικό του νόμο δεν προβλέπεται καν μόνιμο προσωπικό, δεν έχει λάβει καμία χρηματοδότηση μέχρι σήμερα, παλεύει για τον ορισμό σταθερού Προέδρου του και που έχει ορισθεί στη σχετική νομοθεσία ως προσωρινή έδρα η Κόρινθος. Υπάρχουν άλλοι χώροι εντός του Δήμου όπου μπορεί να φιλοξενηθεί (αν επιδιωχθεί κάτι τέτοιο) μια τέτοια υιοθέτηση. Δυστυχώς αυτού του τύπου οι προτάσεις εισέρχονται χωρίς διαπιστευτήρια παραμέτρων βιωσιμότητας. Η εμπλοκή με τα Δημοτικά ζητήματα δεν είναι εύκολο πράγμα και δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαντλείται στις δημόσιες σχέσεις και τις εξυπηρετήσεις. Χρειάζεται ενημερωμένους ανθρώπους , με άποψη, αφοσίωση, γνώση και δομή.

«Το Ειρηνοδικείο, το Δερβένι και η Ευρωστίνη δεν υπάρχουν χωριστά. Αυτό σημαίνει ότι η ανάκτησή του στην ζωή της πόλης και της Ευρωστίνης απαιτεί λειτουργικό τοπικό σχεδιασμό στον ευρύ κοινωνικό και εδαφικό χώρο. Το κτίριο του Ειρηνοδικείου είναι όργανο ενός οργανισμού που λέγεται πόλη και που όσο μετεξελίχτηκε, τόσο και αυτό την ακολούθησε. Δεν έχουμε δικαιώματα ακρωτηριασμού της πόλης σε μια αβασάνιστη προσθετική. Προς το παρόν μαζί με τις σκέψεις για την χρήση του να σιγουρευτούμε για τις συνθήκες φυσικής του βιωσιμότητας.» (*)

Οφείλουμε να ξεφύγουμε από παραμύθια και ενδεχόμενες δεισιδαιμονίες και να επανεντάξουμε το κτίριο του Ειρηνοδικείου ως ενεργό στοιχείο της πόλης. Το ουσιώδες στο στάδιο αυτό είναι να το σώσουμε από ενδεχόμενη κατάρρευση. Αυτό είναι το πρωταρχικό και αυτό σημαίνει ότι πρέπει οι όποιοι αρμόδιοι να φροντίσουν να ενταχθεί με σαφή αναφορά στο Τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου κάτι που αναμένεται να συζητηθεί και να ψηφισθεί στο δημοτικό συμβούλιο εντός των επομένων προσεχών ημερών.

 

 (*):  http://www.tinakanoume.gr/2019/04/blog-post_16.html : ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΔΕΡΒΕΝΙΟΥ: ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΩΦΕΛΙΜΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΣΕ ΕΝΕΡΓΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (Γρ. Κλαδούχος-26/4/2019)

Σε μια άλλη ορολογία θα έλεγε κανείς ότι : «το τόπι έχει αρχίσει να χάνεται ! ».

Η δημοτική ανακοίνωση η οποία αναφέρεται στο πρόγραμμα: «Kάθε μήνα ένα χωριό, κάθε χωριό μια ιστορία» από τυπική άποψη, δηλαδή από την άποψη της εμμονής στους τύπους και τις λεπτομέρειες και όχι στην ουσία, είναι μη ανεκτή γιατί ενώ αναγράφει : “Στο πλαίσιο του προγράμματος που υλοποιεί ο Δήμος Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης”, δεν  μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα :

Σε ποια πολιτική αντίληψη ή δημοτική απόφαση εντάσσεται η «αναγέννηση των χωριών» μέσω αυτού του προγράμματος με την προτροπή: «Ελάτε να ξαναζωντανέψουμε τα χωριά μας»;

Από άποψη σχολαστικισμού ως ερμηνείας στη βάση των χριστιανικών αρχών, το πρόγραμμα αυτό έχει εισηγηθεί το εκτελεστικό μέλος του ΝΠΔΔ «Ηλίας Κατσούλης» Κα Ελίνα Μενούνου στο Διοικητικό Συμβούλιο του φορέα αυτού και έχει εγκριθεί ομοφώνως, ως θετική ενέργεια και με την παράμετρο του να μην παράξει κόστος. Ο δήμος δεν χρηματοδοτεί το πρόγραμμα αυτό ούτε με ένα ευρώ.

Από άποψη σημειολογίας, το πρόγραμμα αποτελεί και είναι μια προσωπική πρωτοβουλία της Κας Ελίνας Μενούνου ενός μέλους της Ανανεωτικής Συνεργασίας ως πλειοψηφούσας αρχής στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΝΠΔΔ «Ηλίας Κατσούλης» και Αντιδημάρχου Πολιτισμού στο Δήμο. Η ανακοίνωση όμως για λόγους δημιουργίας εικόνας και εντυπώσεων αναφέρεται σε πρόγραμμα που υλοποιεί ο Δήμος! Λάθος με σκοπιμότητα, έλλειψη γνώσης ή έλλειψη συνειδητοποίησης των θεσμών και της λειτουργίας των; 

 Στους παροικούντες την «Ιερουσαλήμ» θα πρέπει να επισημανθεί ότι το πρόγραμμα αυτό στο τέλος θα αποτιμηθεί με βάση όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες ενός εκάστου. Μακάρι να αποτιμηθεί θετικά.

Από άποψη δημοτικής σημειολογίας ενδεχομένως να υποκρύπτει και μια προσπάθεια υποβάθμισης του ρόλου του ΝΠΔΔ «Ηλίας Κατσούλης» και μείωσης της σημασίας ύπαρξής του. Η σκοπιμότητα των τοποθετήσεων τόσο των «Ενεργών Δημοτών» όσο και της «Ομόνοιας» στην τελευταία συνεδρίαση της 30^ης Οκτωβρίου 2019 του Δημοτικού Συμβουλίου για ένα άλλο θέμα, το ζήτημα του δημοτικού ωδείου Ευρωστίνης δημιουργεί εύλογα ανάλογα ερωτήματα στην ίδια κατεύθυνση.

Συμπερασματικά και πάνω απ΄ όλα θα λέγαμε ότι για να μειωθούν οι δημοτικές ασυμμετρίες οφείλουμε να χτίσουμε πρότυπα δράσης και υποδοχής, συστήματα δικαίου και καθηκόντων που να αληθεύουν, δηλαδή έναν κοινωνικό πολιτισμό ως μέρος της φύσης ενός πολιτισμού που αληθεύει. 

 

Θέμα : Δημοτικό Ωδείο Ευρωστίνης

Η κρίση φαίνεται να παίρνει ένα τέλος στο θέμα του καλλιτεχνικού Διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου Ευρωστίνης με την οριστική του παραίτηση. Η ιστορία ξεκινά στις 8/10/2019 με την επιστολή παραίτησης του καλλιτεχνικού διευθυντού κ. Στ. Γκόλγκαρη προς το Δήμαρχο λόγω μη διόρθωσης της ανακοίνωσης του Ωδείου. Η εν λόγω ανακοίνωση είχε ως περιεχόμενο τις εγγραφές της νέας περιόδου, την έναρξη των μαθημάτων και τις προσπάθειες της νέας Δημοτικής για την αποκατάσταση της λειτουργίας του λόγω του ότι είχε περιέλθει το Ωδείο σε δυσμενή κατάσταση.

Με αφορμή την ανακοίνωση αυτή ο κ. Γκόλγκαρης αποστέλλει την επιστολή παραίτησης στον Δήμαρχο ενώ οφείλει να γνωρίζει ότι ο φυσικός του προϊστάμενος είναι το ΝΠΔΔ «Ηλίας Κατσούλης» και ότι εκεί οφείλει να απευθύνεται και να απολογείται. Στη επιστολή του ισχυρίζεται ότι θίγεται από τα αναφερόμενα στην πρώτη παράγραφο τα οποία θεωρεί ως «προσβλητική και συκοφαντική έκφραση που αφορά τον ίδιο και τους συνεργάτες του».

Η εξωθεσμική αυτή παρέκκλιση στην επικοινωνία συνεχίστηκε στις 15/10/2019 με απάντηση του Δημάρχου ο οποίος σε ανακοίνωσή του έλεγε ότι το όλο θέμα δεν έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, στηρίζει τις προσπάθειες του καλλιτεχνικού διευθυντή, τονίζει την εξαιρετική δουλειά την οποία κάνει τόσο εκείνος όσο και οι υπόλοιποι καθηγητές του Ωδείου και δηλώνει την ξεκάθαρη πρόθεσή του : «να συνεχίσουμε την συνεργασία με εσάς και την υπόλοιπη καλλιτεχνική ομάδα του Ωδείου».

Στην συνέχεια έχουμε το εξής παράδοξο επικοινωνιακό «παρατράγουδο»! Ο κ. Γκόλγκαρης απαντά στις 16/10/2019, με όλο το σεβασμό στον Δήμαρχο Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης, μέσω της ιστοσελίδας «Korinthian news» : «Όσον αφορά τώρα την ανάληψη της ευθύνης που του αναλογεί από τον κύριο Τσιώτο στο ζήτημα του Ωδείου, θέλω να τονίσω ότι τον τιμάει και δείχνει το ήθος του. Από την στιγμή δε, που αναγνωρίστηκε το έργο και η εξαιρετική δουλειά που γινόταν στο Ωδείο όλα αυτά τα χρόνια, το θέμα της προσωπικής μου προσβολής θεωρείται λήξαν. . . . . . . .  . . . . Τέλος για το θέμα δημιουργίας παραρτήματος του Ωδείου στο Ξυλόκαστρο, με απόλυτο σεβασμό προς το πρόσωπο του, θα του ζητούσα δημοσίως να το ξανασκεφτεί, γιατί βάσει της εμπειρίας μου από ανάλογες θέσεις προβλέπω ότι είναι η μόνη λύση για να αναπτυχθεί το Δημοτικό Ωδείο Ευρωστίνης ουσιαστικά. Ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, προλαβαίνουμε την δημιουργία παραρτήματος εν όψει της νέας χρονιάς που βρίσκεται εν εξελίξει. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι η κοινωνία του Ξυλοκάστρου θα αγκαλιάσει το εν λόγω εγχείρημα.».

Στις 18/10/2019 έχουμε νέα ανακοίνωση από πλευράς Δημάρχου :

Αυτή τη φορά ο Δήμαρχος είναι περισσότερο προσεκτικός. Θα υποστήριζε κανείς ότι επανήλθε στην ημι-κανονικότητα!  Η ανακοίνωση αναφέρει : «Η διοικητική οργάνωση και η καθημερινή λειτουργία του Ωδείου αποτελεί ευθύνη του Ν.Π.Δ.Δ «ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ», ενώ η εκπαιδευτική-καλλιτεχνική λειτουργία του αποτελεί ευθύνη του καλλιτεχνικού διευθυντή. Οι αρμοδιότητες αυτές πρέπει να είναι απολύτως διακριτές…….  Τα λειτουργικά προβλήματα τα οποία εντοπίστηκαν και δημοσιοποιήθηκαν με την εν λόγω ανακοίνωση, δεν έχουν καμία σχέση με το εκπαιδευτικό κομμάτι του Ωδείου. Απλά η εποχή που το Ωδείο λειτουργούσε «στον αυτόματο πιλότο» όσον αφορά το διοικητικό του κομμάτι, παρήλθε ανεπιστρεπτί. Όσο και αν αυτή η εξέλιξη ενοχλεί και ταράζει, δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Η στελέχωση του Ωδείου αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του Ν.Π.Δ.Δ «ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ».

Θα ΄λεγε λοιπόν κανείς : κάλλιο αργά παρά ποτέ !!

Στη συνέχεια ρίχνει το γάντι και ξεπερνώντας το ύφος της προηγούμενης ανακοίνωσής του περνά στη επίθεση λέγοντας:

«Προσωπική μου άποψη και πεποίθηση όμως αποτελεί ότι τα τελεσίγραφα και τα διλλήματα δεν συνάδουν με το εκπαιδευτικό λειτούργημα και αποδεικνύουν έλλειψη του απαραίτητου μέτρου. «Μέτρον Άριστον».».

Ωστόσο κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και πριν την ανακοίνωση του Δημάρχου, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΝΠΔΔ «Ηλίας Κατσούλης» αποφασίζει ομοφώνως να καλέσει τον κ. Γκόλγκαρη προκειμένου να δοθούν οι απαραίτητες διευκρινήσεις στο προκύπτον θέμα. Θα υπήρχαν ενδιαφέροντα στοιχεία από αυτή την παρουσίαση αλλά, δυστυχώς, κατά ασφαλείς πληροφορίες, προσφάτως ο κ. Γκόλγκαρης απέστειλε email στο Δ.Σ. του ΝΠΔΔ με το οποίο παραιτείται οριστικά και αμετάκλητα λόγω της προσβλητικής τελευταίας δημόσιας τοποθέτησης του Δημάρχου.

Από τα παραπάνω εύκολα συμπεραίνει κανείς :

α) Την αρχική Δημαρχιακή επιπολαιότητα που έκανε λόγο για «ένα αδειανό πουκάμισο».

β) Την Δημαρχιακή αντίληψη παρέμβασης για ένα θέμα που αφορά το ΝΠΔΔ «Ηλίας Κατσούλης» και θίγει την λειτουργική αυτοτέλειά του.

γ) Την επιθετική παρέκκλιση της β΄ Δημαρχιακής ανακοίνωσης – παρέμβασης που οδήγησε στην οριστική παραίτηση και δεν επέτρεψε στο Δ.Σ. του ΝΠΔΔ «Ηλίας Κατσούλης» να ακούσει τον καλλιτεχνικό Διευθυντή και να βγάλει τα συμπεράσματά του.

δ) Τη κακή νοοτροπία του καλλιτεχνικού Διευθυντή να συναλλάσσεται εξωθεσμικά όχι με το φυσικό προϊστάμενό του δηλαδή το Δ.Σ. του ΝΠΔΔ αλλά με το Δήμαρχο σε εσωτερικές μη διαφανείς διαδικασίες.

ε) Την απαράδεκτη στάση του κ. Γκόλγκαρη να εκφραστεί εξωθεσμικά (βλ. β΄ ανακοίνωσή του) μέσω της ιστοσελίδας «KORINTHIANS NEWS» και από εκεί να θέτει όρους και προϋποθέσεις.

στ) Την έλλειψη σεβασμού του κ. Γκόλγκαρη προς το Δ.Σ. του ΝΠΔΔ γράφοντας ότι : « Δεν νομίζω ότι συντρέχει λόγος να παραβρεθώ στο Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ.», και τέλος,

ζ) Την αυτονόητη ευθύνη της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής για τις εμφανιζόμενες παρακμιακές ενδείξεις του Ωδείου Ευρωστίνης.

Οι Δημότες στο Δήμο Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές καταδίκασαν την απάθεια και την ατολμία. Όμως το να γκρεμίζεις είναι το εύκολο το να δημιουργείς είναι το δύσκολο. Η επιθετική πολιτική απαιτεί όρους, προϋποθέσεις και κατάλληλη προετοιμασία. Στο επόμενο διάστημα θα φανεί εάν ισχύει κάτι τέτοιο. Απέναντι στον «αυτόματο πιλότο» με ενδιαφέρον θα αναμένουμε τα νέα μέτρα αντιμετώπισης της Δημαρχιακής πλειοψηφίας της Ανανεωτικής Συνεργασίας. Ο πρώην καλλιτεχνικός Διευθυντής ισχυρίστηκε ότι στα 9 χρόνια λειτουργίας του Ωδείου Ευρωστίνης φοίτησαν 250 μαθητές και σήμερα φοιτούν 10! Η απόκλιση από το μ.ο. βρίσκεται στο 63,8 %. Δηλαδή έχουμε χειροτέρευση κατά 63,8 %. Αυτό απαιτείται να ερμηνευτεί καταλλήλως και όχι με γενικότητες από τους υπευθύνους.

Για την Ιστορικότητα :

Ο Κος Γκόλγκαρης απέστειλε την 8^η Οκτωβρίου την κατωτέρω επιστολή στον Δήμαρχο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης:

« Αξιότιμε κ. Δήμαρχε,

Μετά και την πρόσφατη τηλεφωνική μας συνομιλία το πρωινό της Πέμπτης 4 Οκτωβρίου 2019, με αφορμή το παραποιημένο (όπως εσείς μου είπατε) από τους εθελοντές – συνεργάτες σας στο Δερβένι που ασχολούνται με τα θέματα του Δημοτικού Ωδείου Ευρωστίνης, Δελτίο Τύπου – Ανακοίνωση που είχα στείλει με e-mail (το οποίο έχω στο αρχείο της ηλεκτρονικής μου αλληλογραφίας) στον κύριο Σκέρο (Πρόεδρο του Ν.Π.Δ.Δ. «Ηλίας Κατσούλης»), σχετικά με την λειτουργία του Ωδείου και αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου από την 1^η Οκτωβρίου 2019, εξαναγκάζομαι από την στιγμή που δεν διορθώθηκε όπως σας παρακάλεσα μέχρι και σήμερα Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 11.00 π.μ., να παραιτηθώ από την θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου Ευρωστίνης.

Επειδή η σοβαρότητα του γεγονότος, άπτεται στην ευρυθμότερη λειτουργία του Ωδείου και των καθηκόντων μου (λόγω μη ενημέρωσης μου, κ.α.), σας γνωστοποιώ ότι η προσβλητική και συκοφαντική έκφραση στην πρώτη παράγραφο του παραποιημένου Δελτίου Τύπου μου περί «αποκατάστασης της λειτουργίας του Ωδείου μιας και τα τελευταία χρόνια είχε περιέλθει σε δυσμενή κατάσταση», θίγει όχι μόνον εμένα αλλά και τους εξαιρετικούς συνεργάτες μου Καθηγητές του Ωδείου εδώ και πάρα πολλά χρόνια επιφυλασσόμενος παντός νομίμου δικαιώματος μου για την αποκατάσταση του ονόματος και της πολυετούς διεθνούς καριέρας μου, διατελώ.

Συμπληρωματικά στα ανωτέρω, υπενθυμίζω ότι αιτήματα μου που αφορούσαν στην διοικητική στήριξη του Ωδείου δεν έγιναν εισακουστά, με κορυφαία ενέργεια την ανάπτυξη Παραρτήματος του Δημοτικού Ωδείου Ευρωστίνης στην Δημοτική Ενότητα Ξυλοκάστρου και όχι μόνο, πράγμα για το οποίο χάθηκε η κρίσιμη περίοδος των εγγραφών του νέου σχολικού έτους, θέμα το οποίο είχα επισημάνει από τις πρώτες συναντήσεις μας, μετά την ανάδειξη σας ως Δημάρχου.

«Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει κι όχι σ’ αυτό που μας διασκεδάζει και μας κολακεύει εις τας βιαίως αποκτηθείσας συνήθειές μας.» Μάνος Χατζιδάκις.».

Στις 15/10/2019 και ώρα 9:52 έχουμε την ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Δήμου της Δημαρχιακής απάντησης:

Αξιότιμε κ. Γκόλγκαρη,

Λυπούμαι βαθύτατα διότι ένα ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να έχει λυθεί σε δευτερόλεπτα μεταξύ συνεργατών, στέκεται αφορμή δημιουργίας μιας δυσάρεστης για όλους μας κατάστασης χωρίς ουσιαστικό νόημα. Για την εξέλιξη αυτή αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί.

Γνωρίζετε πολύ καλά την προσπάθεια την οποία καταβάλουμε τόσο εσείς , όσο και οι συνεργάτες μου και εγώ, ώστε το Δημοτικό Ωδείο να λειτουργήσει με την οργάνωση που του αξίζει, αναδεικνύοντας και στηρίζοντας έτσι την εξαιρετική δουλειά την οποία κάνετε εσείς και οι υπόλοιποι καθηγητές του Ωδείου.

Γνωρίζετε επίσης άριστα το πλήθος των προβλημάτων μπροστά στα οποία βρεθήκαμε σαν νέα Δημοτική Αρχή, λόγω έλλειψης διοικητικής και γραμματειακής υποστήριξης του Ωδείου την προηγούμενη δημοτική περίοδο. Τα προβλήματα αυτά σε καμία περίπτωση δεν αφορούν το καλλιτεχνικό σας έργο, όπως σας επεσήμανα από την πρώτη στιγμή. Απόδειξη αυτού αποτέλεσε η ξεκάθαρη πρόθεσή μας να συνεχίσουμε την συνεργασία με εσάς και την υπόλοιπη καλλιτεχνική ομάδα του Ωδείου.

Όσον αφορά το επίμαχο Δελτίο Τύπου αποτελεί προφανώς μια ανακοίνωση του Δημοτικού Ωδείου Ευρωστίνης και όχι του καλλιτεχνικού διευθυντή του. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής ανέλυσε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το οποίο προστέθηκε σε μια απλή νύξη των προβλημάτων τα οποία παραλάβαμε, προβλήματα λειτουργικά τα οποία δεν αφορούν σε καμία περίπτωση το καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό μέρος της λειτουργίας του Ωδείου.

Καμία λοιπόν παραποίηση, καμία προσβολή , καμία συκοφαντία, απλά μια αποτύπωση της πραγματικότητας την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε.

Τέλος για το θέμα δημιουργίας παραρτήματος του Ωδείου στο Ξυλόκαστρο το οποίο μας θέσατε, σας ξεκαθάρισα παρουσία όλων των συνεργατών μου την απόφασή μου. Η δημιουργία του εν λόγω παραρτήματος να εξετασθεί μόνο αφού το Δημοτικό Ωδείο Ευρωστίνης αναπτυχθεί όπως του αξίζει.

Έχοντας λοιπόν ξεκαθαρίσει και δημόσια αναλυτικά την κατάσταση, ελπίζω ότι η συζήτηση «για ένα αδειανό πουκάμισο» θα λάβει τέλος και με πνεύμα καλής συνεργασίας , αφού αποσύρετε την παραίτησή σας, θα συνεχίσουμε όλοι μαζί την προσπάθεια για την περαιτέρω ανάδειξη του Δημοτικού Ωδείου Ευρωστίνης προς όφελος της πολιτιστικής ανάπτυξης της περιοχής.

Να υποχωρείτε στα μεγάλα ζητήματα αν νοιώθετε ότι και εσείς και ο συνομιλητής σας, κατά κάποιον τρόπο, έχετε δίκιο. Και υποχωρήστε στις μικρές διαφωνίες, έστω και αν γνωρίζετε καλά ότι εσείς έχετε δίκιο.

Αβραάμ Λίνκολν

Με Τιμή

ΤΣΙΩΤΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ-ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ

 

Ανέφερε ο Σ. Γκόλγαρης στην επιστολή του στην korinthiannews.gr:

Προς Συντακτική Ομάδα Korinthian News

Αξιότιμοι κύριοι.

Σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την ανάδειξη του θέματος του Δημοτικού Ωδείου Eυρωστίνης, κάτι που αποδεικνύει το ενδιαφέρον σας για τα πολιτιστικά δρώμενα της Κορινθίας.

Αφού σας κάνω έναν σύντομο απολογισμό της ιστορίας του Ωδείου, θα ήθελα να απαντήσω μέσω της ιστοσελίδας σας με όλο τον σεβασμό στον Δήμαρχο Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης κο Βλάση Τσιώτο, χωρίς να θεωρήσετε ότι κάνω κατάχρηση της ύλης της σελίδας σας.

Το Δημοτικό Ωδείο Ευρωστίνης, ιδρύθηκε με Αρ. Αδείας του ΥΠ.ΠΟΤ. 75681ΦΕΚ 1597, ΤΕΥΧΟΣ ΄Β 4/10/2010 Αριθ. ΥΠΠΟΤ/ΔΙΜΣ/75681, από τον Ιούλιο του 2010, επί δημαρχίας Νίκου Κουρτζή, κατόπιν προτάσεως δικής μου και με την τεράστια συμβολή του φίλου και συνεργάτη μου Διονύση Τσακνή,

1ον) Είναι το μοναδικό Δημοτικό Ωδείου σε όλη την Κορινθία και ένα από τα 8 Δημοτικά Ωδεία σε όλη την Πελοπόννησο.

2ον) Είναι το μοναδικό αναγνωρισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Δήμου Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης. Έχει δηλαδή την δυνατότητα να δίνει αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών, Πτυχία και Διπλώματα, που έχουν προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης (Καθηγητές Μουσικής σε Σχολεία Γενικής Παιδείας, Καθηγητές Μουσικής σε Μουσικά Σχολεία, Καθηγητές σε αναγνωρισμένα Ωδεία, Μέλη Κρατικών και Δημοτικών Συμφωνικών Ορχηστρών Μέλη Φιλαρμονικών Ορχηστρών) για όσους θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με την μουσική.

3ον)Στα 9 χρόνια λειτουργίας του, έχουν φοιτήσει πάνω από 250 μαθητές, κυρίως από τον Δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης, αλλά και από γειτονικούς Δήμους, ενώ είχαμε παρά τα λίγα χρόνια λειτουργίας του. Τέσσερις αποφοιτήσεις σπουδαστών του (1 Δίπλωμα Κλασικής Κιθάρας, 1 Δίπλωμα Πιάνου, 2 Πτυχία Πιάνου).

4ον) Έχει διοργανώσει περισσότερες από 40 συναυλίες, κυρίως μαθητικές, αλλά και σολίστ-καθηγητών διεθνούς φήμης. Κορυφαία όλων η Συναυλία του έργου Canto General, του Μίκη Θεοδωράκη, με την σύμπραξη Γερμανικής Συμφωνικής Ορχήστρας και παρουσία του ίδιου του Συνθέτη, αλλά και του Ηλία Πανδή, στο Κλειστό Γυμναστήριο Δερβενίου, τον Οκτώβριο του 2010.

5ον) Ο απόφοιτος του Ωδείου (Διπλωματούχος Κλασικής Κιθάρας), Γιώργος Γκόλγκαρης εμφανίστηκε σε ηλικία 22 ετών ως Σολίστ με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ τον Οκτώβριο του 2017 και ο απόφοιτος του Ωδείου (Διπλωματούχος Πιάνου), Γιώργος Γεωργακόπουλος εμφανίστηκε σε ηλικία 14 ετών!!! ως Σολίστ με την Καμεράτα Ορχήστρα Νέων τον Φεβρουάριο του 2019.

Όσον αφορά τώρα την ανάληψη της ευθύνης που του αναλογεί από τον κύριο Τσιώτο στο ζήτημα του Ωδείου, θέλω να τονίσω ότι τον τιμάει και δείχνει το ήθος του.

Από την στιγμή δε, που αναγνωρίστηκε το έργο και η εξαιρετική δουλειά που γινόταν στο Ωδείο όλα αυτά τα χρόνια, το θέμα της προσωπικής μου προσβολής θεωρείται λήξαν.

Αναγνωρίζω ασφαλώς την προσπάθεια του για να συνεχίσει να λειτουργεί το Ωδείο ανάλογα με την ιστορική διαδρομή του, αλλά όταν όπως και ο ίδιος παραδέχεται ένα ζήτημα ηθικών αρχών που έπρεπε να λυθεί σε δευτερόλεπτα διατηρείται επί 15 ημέρες, παρά τις συνεχείς τηλεφωνικές μας συνομιλίες, είναι επόμενο να δημιουργηθούν δυσάρεστες καταστάσεις με ουσιαστικό όμως για εμένα νόημα.

Το νόημα (πρόβλημα) λοιπόν αυτό, είναι η εμπλοκή των συνεργατών-εθελοντών του Δημάρχου από το Δερβένι, στα τεκταινόμενα του Ωδείου άρα και στο επίμαχο παραποιημένο δελτίο τύπου, που οδήγησαν στην παραίτηση μου.

Μετά από 35 χρόνια πορείας στα καλλιτεχνικά και εκπαιδευτικά δρώμενα του τόπου μας, δεν μπορώ να δεχτώ στα 50 μου χρόνια και έχοντας διευθύνει-διοικήσει μερικά από τα μεγαλύτερα μουσικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, να γίνω «γλάστρα» του κάθε ανίδεου περί των Ωδείων και της μουσικής, επειδή δηλώνει εθελοντής και συνεργάτης του Δημάρχου.

Η εκπαιδευτική – καλλιτεχνική πολιτική και η γενικότερη οργάνωση του κάθε σοβαρού εκπαιδευτικού ιδρύματος σε όλο τον κόσμο καθορίζεται από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή σε συνεργασία φυσικά πάντα με την Δημοτική Αρχή και όχι από τον κάθε εθελοντή, άσχετο με το αντικείμενο.

Δέχομαι λοιπόν να αποσύρω την παραίτηση μου και ευχαριστώ για το δημόσιο κάλεσμα τον Δήμαρχο κο Τσιώτο, συντασσόμενος μαζί του σε ένα πνεύμα καλής συνεργασίας, εφόσον όμως και αυτός αποσύρει τους συγκεκριμένους συνεργάτες του εθελοντές από το Δερβένι, όπως συζητήσαμε και καταλήξαμε στις τηλεφωνικές μας συνομιλίες.

Τέλος για το θέμα δημιουργίας παραρτήματος του Ωδείου στο Ξυλόκαστρο, με απόλυτο σεβασμό προς το πρόσωπο του, θα του ζητούσα δημοσίως να το ξανασκεφτεί, γιατί βάσει της εμπειρίας μου από ανάλογες θέσεις προβλέπω ότι είναι η μόνη λύση για να αναπτυχθεί το Δημοτικό Ωδείο Ευρωστίνης ουσιαστικά.

Ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, προλαβαίνουμε την δημιουργία παραρτήματος εν όψει της νέας χρονιάς που βρίσκεται εν εξελίξει. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι η κοινωνία του Ξυλοκάστρου θα αγκαλιάσει το εν λόγω εγχείρημα..

Με τιμή

Στέλιος Γκόλγκαρης

Η Δημαρχιακή ανταπάντηση ήρθε την Παρασκευή 18/10/2019 και ωρα 14¨30:         

«Η εξέλιξη της πρόθεσης παραίτησης του καλλιτεχνικού διευθυντή του Ωδείου Ευρωστίνης σε σήριαλ είναι φανερό πια ότι αποτελεί μια διαδικασία η οποία λειτουργεί εις βάρος του Ωδείου που όλοι μας θέλουμε να αναπτύξουμε. Ήρθε η ώρα λοιπόν το θέμα να κλείσει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ξεκαθαρίζοντας όσον αφορά εμένα,  για τελευταία φορά, κάποια βασικά σημεία.

Η διοικητική οργάνωση και η καθημερινή λειτουργία του Ωδείου αποτελεί ευθύνη του Ν.Π.Δ.Δ «ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ», ενώ η εκπαιδευτική-καλλιτεχνική λειτουργία του αποτελεί ευθύνη του καλλιτεχνικού διευθυντή . Οι αρμοδιότητες αυτές πρέπει να είναι απολύτως διακριτές, αλλιώς η εύρυθμη λειτουργία του διαταράσσεται και το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό.

Η ανακοίνωση η οποία προκάλεσε (ή αποτέλεσε δικαιολογία για) το όλο ζήτημα, ήταν ανακοίνωση της  Διοίκησης  του Ωδείου και όχι του καλλιτεχνικού διευθυντή του. Συνεπώς η βαρύτατη κατηγορία περί παραποίησης εγγράφου του διευθυντή είναι το λιγότερο ατυχής. Προληπτική λογοκρισία σε ανακοινώσεις της Διοίκησης του Ωδείου δεν προβλέπεται και δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από κανέναν εκπαιδευτικό οργανισμό που σέβεται τον ρόλο και τον λόγο ύπαρξής του.

Τα λειτουργικά προβλήματα τα οποία εντοπίστηκαν και δημοσιοποιήθηκαν με την εν λόγω ανακοίνωση, δεν έχουν καμία σχέση με το εκπαιδευτικό κομμάτι του Ωδείου. Απλά η εποχή που το Ωδείο λειτουργούσε «στον αυτόματο πιλότο» όσον αφορά το διοικητικό του κομμάτι, παρήλθε ανεπιστρεπτί. Όσο και αν αυτή η εξέλιξη ενοχλεί και ταράζει, δεν είναι διαπραγματεύσιμη.

Η στελέχωση του Ωδείου αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του Ν.Π.Δ.Δ «ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ». Προσωπική μου άποψη και πεποίθηση όμως αποτελεί ότι τα τελεσίγραφα και τα διλλήματα δεν συνάδουν με το εκπαιδευτικό λειτούργημα και αποδεικνύουν έλλειψη του απαραίτητου μέτρου. «Μέτρον Άριστον».

Σε μια δημοτική εκπαιδευτική μονάδα, συνεργασία με όρους και προαπαιτούμενα δεν νοείται. Η λογική της αυθεντίας μπορεί μόνο να αποτελέσει πρακτική σε κάποιο ιδιωτικό εγχείρημα, στην Ευρωστίνη, στο Ξυλόκαστρο ή κάπου αλλού. Τελεία και παύλα.

ΤΣΙΩΤΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ-ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ»

Αναζητώντας τις προϋποθέσεις για μια δημιουργική, δημοκρατική δημοτική περίοδο στο Δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης, υποστηρίζουμε ότι οφείλουμε:

Να συνδιαμορφώσουμε ένα συμμετοχικό Δήμο, προωθώντας τη συμμετοχική διαδικασία, την πρωτοβουλία των κατοίκων, την ενεργό και εθελοντική συμμετοχή στη λειτουργία του δήμου και να δώσουμε φωνή και δύναμη σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα.

Να πείσουμε τους Δημότες να εμπιστευτούν ξανά τη Δημοκρατία και τον Δήμο δημιουργώντας θεσμικά βήματα και διαδικασίες.

Να εφαρμόσουμε τις αρχές της «Διαφάνειας» και της «Δημοσιότητας».

Να αξιοποιήσουμε το ταλέντο των ανθρώπων του Δήμου, τους φυσικούς του πόρους αλλά ακόμα και κάθε απόρριμμα.

Να συμβάλλουμε με προτάσεις, δημιουργικές ιδέες και εθελοντικές δράσεις στην κατάρτιση ενός εφαρμόσιμου σχεδίου για το μέλλον του Δήμου.

Να συμβάλλουμε στην αύξηση της αποτελεσματικότητας των δομών που υπάρχουν αλλά και σε βελτιώσεις δομών και μηχανισμών.

Να απομακρυνθούμε από τις υπάρχουσες ευκαιριακές συμπτώσεις και να δημιουργήσουμε μια ανοιχτή, δημοκρατικά διαρθρωμένη, συμμετοχική Δημοτική Παράταξη, που να λειτουργεί με συλλογικότητα, διαφάνεια και δημοκρατικό διάλογο, να σέβεται τις διαφορετικές πολιτικές ταυτότητες και τον πλουραλισμό των απόψεων, να έχει πολιτική αυτονομία και λειτουργία στη βάση αρχών και αξιών και να διασφαλίζει στο μέτρο των δυνατοτήτων της πώς ο Δήμος θα λειτουργεί πάντα προς όφελος των δημοτών του. Το ευτύχημα θα είναι να το επιθυμήσουμε! 

Ένας σημαντικός Γερμανός συγγραφέας ο Hans Magnus Enzensberger στο βιβλίο του “Πολιτική και πολιτισμός” γράφει :  “Οι λαοί δεν έμαθαν να διαβάζουν και να γράφουν επειδή το επιθυμούσαν αλλά επειδή εξαναγκάστηκαν να το πράξουν”. 

Η πρόκληση και το στοίχημα είναι μπροστά μας! Θα το υλοποιήσουμε;

 

Σε μια τυπικού κυρίως χαρακτήρα συνεδρίαση (α΄) του Δημ. Συμβουλίου του Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης οι «Ενεργοί Δημότες» δεν κατόρθωσαν να δικαιολογήσουν τη θέση τους και να διατυπώσουν έναν εναλλακτικό πειστικό λόγο. Μεταξύ των άλλων υποστήριξαν ότι :

α) «Εμείς οι Ενεργοί Δημότες πιστεύουμε βαθιά στις συναινέσεις στη βάση όμως προγραμματικών συγκλίσεων, διαφανούς λειτουργίας των θεσμών και δημοκρατικού έλεγχο. Θεωρούμε ότι η συνεπής με τις απόψεις μας στάση είναι να απέχουμε από την ψηφοφορία για την εκλογή Προεδρείου και μελών των Επιτροπών».

Δηλαδή σε μια κατ΄ αρχήν συναινετική διαδικασία, όπως αυτή της εκλογής του Προέδρου του ΔΣ αυτοί απέχουν. Η αντίφαση έρχεται αμέσως μετά : Απέχουν από τις 2 βασικές δημοτικές επιτροπές δηλ. την Οικονομική Επιτροπή και την Επιτροπή Ποιότητας και μετέχουν ως μειοψηφικά μέλη με τους εκπροσώπους τους στα ήσσονος σημασίας διοικητικά συμβούλια των διαφόρων νομικών προσώπων και επιχειρήσεων του Δήμου! Για ποια προγραμματική σύγκλιση ομιλούν όταν ακόμη και σήμερα δεν βρίσκει κανείς πουθενά ένα διατυπωμένο πρόγραμμά τους. Αυτή είναι η διαφανής λειτουργία των θεσμών και ο δημοκρατικός έλεγχος για τον οποίο κάνουν λόγο;

β) «Στο ΔΣ θα πορευτούμε με υπευθυνότητα καταθέτοντας προτάσεις και αξιολογώντας τις προτάσεις που θα κατατίθενται στη βάση της διαφάνειας και των προτεραιοτήτων που έχουμε ήδη θέσει στην κρίση των δημοτών. Η ενημέρωση των δημοτών για τα τεκταινόμενα θα χαρακτηρίζει τη στάση μας σε συνδυασμό με την πρακτική της συνεχούς επικοινωνίας με τα τοπικά συμβούλια και τους δημότες για την προώθηση των θεμάτων και τη βελτίωση των παρεχόμενων από το Δήμο υπηρεσιών».

Η ενημέρωση των δημοτών και η πρακτική της συνεχούς επικοινωνίας με τα τοπικά συμβούλια 4 μήνες μετά τις εκλογές τουλάχιστον δεν επιβεβαιώνεται. Η αυτοδιάψευση είναι το κυρίαρχο στοιχείο για αυτούς! Καμία πρόταση με προτεραιότητα, κοστολογημένη και με τα οποιαδήποτε μεθοδολογικά βήματα δεν έθεσαν στην κρίση των Δημοτών. Αυτό που δημαγωγικά έθεταν και υλοποιούσαν ως πρακτική και ως κριτήριο προτεραιότητας ήταν το χωριό ή το μέρος που διεξαγόταν η προεκλογική ομιλία. Αυτή ήταν η προτεραιότητα!

Η συνεργασία, η συν-ευθύνη ακόμη και το μικροβάρος της θέσης της ισχνής αυτής μειοψηφίας είναι «έπεα πτερόεντα». Με «πύργο ελέγχου» εκτός, οι «Ενεργοί Δημότες» δείχνουν να ξεκίνησαν και να βρίσκονται σε πορεία αποσύνθεσης.

Η έναρξη της νέας δημοτικής αρχής ξεκίνησε με μια απρέπεια : διεκόπη η διαδικασία ορκωμοσίας προκειμένου να απευθύνει χαιρετισμό ο νέος Αντιπεριφερειάρχης Κορινθίας ο οποίος ελέγχεται και είναι καταδικασμένος για παράνομες συνταγογραφήσεις!

Υπερβαίνοντας αρχικές δημοτικές – μίζερες κριτικές και προσεγγίζοντας την επομένη μέρα από πλευράς των δημοτικών «συμπτώσεων» θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι η «Ανανεωτική» συνεργασία του νέου Δημάρχου Βλ. Τσιώτου σε σχέση με τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχει χάσει ψήφους και μια μικρή μερίδα του ακροατηρίου της, η «Ομόνοια» του τέως Δημάρχου Ηλ. Ανδρικόπουλου καταδικάστηκε τελεσίδικα για τη δημοτική ανυπαρξία της, οι «Ορίζοντες Δημιουργίας» του Σπ. Καραβά κατέγραψαν ποσοστό 17% παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις και οι «Ενεργοί Δημότες» κάθε άλλο παρά ενεργοί αποδείχθηκαν και περιορίστηκαν στο 10%. Η «Σύμπραξη Δημοτών» του Φ. Μπρακούλια αποτυπώνει θετικές ενδείξεις καθότι αποτελεί το συνδυασμό που διπλασίασε με τις ψήφους που έλαβε το ποσοστό του -σε σχέση με το παρελθόν- καταγράφοντας το 20,58% και αποκτά στο σήμερα ένα σημαντικό μελλοντικό «βάθρο». Απομένει, στην τετραετία που έρχεται, να βρεί τρόπους προκειμένου να αξιοποιήσει την εμφανιζόμενη δημοτική δυναμική.

———————————————————————————————————————————

Από την πλευρά της μελλοντικής δημοτικής περιόδου θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι πρέπει και οφείλουμε:

Να συνδιαμορφώσουμε ένα συμμετοχικό Δήμο, προωθώντας τη συμμετοχική διαδικασία, την πρωτοβουλία των κατοίκων, την ενεργό και εθελοντική συμμετοχή στη λειτουργία του δήμου και να δώσουμε φωνή και δύναμη σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα.

Να πείσουμε τους Δημότες να εμπιστευτούν ξανά τη Δημοκρατία και τον Δήμο τους δημιουργώντας θεσμικά βήματα και διαδικασίες διαφάνειας.

Να εφαρμόσουμε τις αρχές της «Διαφάνειας» και της «Δημοσιότητας».

Να αξιοποιήσουμε το ταλέντο των ανθρώπων του Δήμου, τους φυσικούς του πόρους αλλά ακόμα και κάθε απόρριμμα.

Να συμβάλλουμε με προτάσεις, δημιουργικές ιδέες και εθελοντικές δράσεις στην κατάρτιση ενός εφαρμόσιμου σχεδίου για το μέλλον του Δήμου.

Να συμβάλλουμε στην αύξηση της αποτελεσματικότητας των δομών που υπάρχουν αλλά και σε βελτιώσεις δομών και μηχανισμών.

Να απομακρυνθούμε από τις υπάρχουσες ευκαιριακές συμπτώσεις και να δημιουργήσουμε μια ανοιχτή, δημοκρατικά διαρθρωμένη, συμμετοχική Δημοτική Παράταξη, που να λειτουργεί με συλλογικότητα, διαφάνεια και δημοκρατικό διάλογο, να σέβεται τις διαφορετικές πολιτικές ταυτότητες και τον πλουραλισμό των απόψεων, να έχει πολιτική αυτονομία και λειτουργία στη βάση αρχών και αξιών και να διασφαλίζει στο μέτρο των δυνατοτήτων της πώς ο Δήμος θα λειτουργεί πάντα προς όφελος των δημοτών του.

Η πρόκληση και το στοίχημα είναι μπροστά μας! Θα το υλοποιήσουμε;

του Χρήστου Βαρναλίδη.

Οι εκλογές της εβδόμης Ιουλίου διαμόρφωσαν τον νέο πολιτικό χάρτη της χώρας. Για την νέα κυβέρνηση ανοίγεται μια καθαρή τετραετής περίοδος διακυβέρνησης χωρίς θεσμικά εμπόδια (εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, άλλη εκλογική αναμέτρηση) και για την αντιπολίτευση μια ισόχρονη περίοδος αναστοχασμού, αναδιοργάνωσης και κριτικής παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου. Αυτά είναι γνωστά και κοινότοπα. Μια όμως πιο προσεκτική ματιά στο νέο πολιτικό ανάγλυφο θα μπορούσε να μας φέρει νοερά αρκετά χρόνια πίσω, στην δεκαετία του ’70. Ένα τέτοιο ταξίδι θα ήταν πολύ ευχάριστο για όσους έχουμε κάποια ηλικία, αλλά και πολύ διαφωτιστικό για τους πιθανούς δρόμους που θα ακολουθήσει το πολιτικό εποικοδόμημα και η κοινωνία την περίοδο που έχουμε μπροστά μας.

Στα μέσα, λοιπόν, αυτής της δεκαετίας η χώρα έβγαινε, βαθιά τραυματισμένη από την όξυνση της κυπριακής κρίσης, από μια μακρά αυταρχική, αντιδημοκρατική περίοδο που κορυφώθηκε με την επταετή δικτατορική εκτροπή. Η μετάβαση στην «κανονικότητα» μιας δυτικού τύπου δημοκρατίας «ανατέθηκε» (το «από ποιους ανατέθηκε» είναι μεγάλη συζήτηση…) σε έναν κεντροδεξιό κορμό, την Ν.Δ. – διάδοχο της προδικτατορικής ΕΡΕ – που ενσωμάτωσε, σταδιακά, συντηρητικά στοιχεία του παλαιού κέντρου αλλά και μεγάλο μέρος της ακροδεξιάς, της φιλοβασιλικής από την μία μεριά, που κράτησε αποστάσεις ή και εναντιώθηκε στους συνταγματάρχες, αλλά και «ανανήψαντες» της δικτατορίας. Αυτή η συντηρητική συσσωμάτωση εξασφάλισε την «ομαλότητα» αυτής της μετάβασης αλλά και τα αυστηρά περιορισμένα όριά της, μαζί, βέβαια, με σειρά άλλων παραγόντων. Ο Ηγέτης της παράταξης αυτής, Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά την δεκαετή «μετεκπαίδευσή» του ως αυτοεξόριστος «εις Παρισίους», προώθησε ένα δυτικοευρωπαϊκό συντηρητικό υπόδειγμα αστικού πολιτικού εκσυγχρονισμού σε θεσμικό επίπεδο (νομιμοποίηση του ΚΚΕ, δημοψήφισμα για το πολιτειακό, συνταγματική αναθεώρηση κλπ.), σε οικονομικό (επέκταση του κράτους με κρατικοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων, χαρακτηριστική η κατηγορία της «σοσιαλμανίας» που του προσήψαν, πορεία προς και είσοδος τελικά στην Ε.Ο.Κ .) αλλά και στην εξωτερική πολιτική (άνοιγμα προς τους βόρειους γείτονες στην Βαλκανική, την τότε Σοβιετική Ένωση, την Κίνα). Η προσπάθεια, βέβαια, αυτή πολιτικής ευθυγράμμισης με τα κεκτημένα της περιόδου της «σοσιαλδημοκρατικής συναίνεσης» στην δυτική Ευρώπη, ήταν αφενός μεν, καθυστερημένη για την χώρα μας (και μάλιστα σε μια εποχή κρίσης για το μοντέλο αυτό, κυρίως στο οικονομικό πεδίο, που είχαν προκαλέσει οι δύο πετρελαϊκές κρίσεις και η ύφεση της δεκαετίας εκείνης), αφετέρου δε, στενά οριοθετημένη από ποικίλους ανασχετικούς παράγοντες (ισχυρή επιρροή υπερσυντηρητικών θυλάκων και μέσα στο ίδιο το κυβερνών κόμμα, στην κοινωνία, την εκκλησία κλπ., τον ξένο παράγοντα που πάντα έπαιζε κρίσιμο ρόλο).

Διακριτή και αξιοσημείωτη παρουσία, όμως, είχε και μια σκληρότερη μερίδα της ακροδεξιάς, με ακραίες φιλοβασιλικές, εθνικιστικές-αντικομμουνιστικές θέσεις («Εθνική Δημοκρατική Ένωση», «Εθνική Παράταξις», η νεολαία της «ΕΝΕΠ» με σαφή φιλοδικτατορική φυσιογνωμία που αποτέλεσε και μήτρα για τον σχηματισμό των μελλοντικών οργανώσεων αυτού του χώρου).

Στην πλευρά της αντιπολίτευσης, η αναβίωση της προδικτατορικής «Ενώσεως Κέντρου» (ενός κόμματος-συρραφή μετριοπαθών αστικών κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων της εποχής που σχεδόν διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη κατά την κρίση του Ιουλίου το 1965), υπό το όνομα «Ένωση Κέντρου Νέες Δυνάμεις», γρήγορα φυλλορρόησε και στελεχιακά και εκλογικά προς τους δύο πόλους του νέου, διαμορφούμενου μεταπολιτευτικού σκηνικού. Αδυνατώντας πρωτίστως να εκφράσει την ριζοσπαστικοποίηση της αντιδεξιάς μερίδας των πολιτών (των «δημοκρατικών πολιτών» όπως ήταν ο έντονα φορτισμένος όρος με τον οποίο περιγραφόταν ένα κόσμος ποικίλης ταξικής προέλευσης με ισχυρές τις καταβολές των αντιπαραθέσεων, των αγώνων και της οξύτατης πολιτικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και των συνεπειών του αυταρχισμού του μετεμφυλιακού κράτους των «εκτάκτων μέτρων») έδωσε την θέση του σε ένα καινοτόμο για την εποχή πολιτικό κόμμα-κίνημα, το ΠΑΣΟΚ, με ριζοσπαστικό λόγο, μετωπική αντιδεξιά στάση και μια ελκυστική για την εποχή ηγετική φυσιογνωμία, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στον χώρο, λοιπόν, του κέντρου ή της κεντροαριστεράς είχαμε μια de facto εναλλαγή στην πολιτική εκπροσώπηση.

Τέλος, στην Αριστερά θα κυριαρχήσει το ΚΚΕ (το τμήμα δηλαδή του ενιαίου ΚΚΕ που έμεινε σταθερό και σε στενή σύνδεση με την σταλινική και μετασταλινική μονολιθικότητα), ενώ ο άλλος πόλος της διάσπασης του 1968, το ΚΚΕ εσωτρικού, προσπάθησε να ευθυγραμμιστεί με το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού, προσβλέποντας σε μια ουτοπία της «Ευρώπης των λαών» και τηρώντας, ως εκ τούτου, μια καθαρή και συνεπή, θετική στάση απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Η ΕΔΑ, προσπάθεια και αυτή αναβίωσης της προδικτατορικής «Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς», θα απορροφηθεί και αυτή, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ μια και δεν μπορεί να παίξει πλέον ούτε τον ρόλο της ως φορέα νόμιμης εκπροσώπησης του ΚΚΕ, χάνοντας έτσι την μαζικότητα και την οργανωτική στήριξη, αλλά ούτε και τον ρόλο του εκφραστή του σοσιαλιστικού ρεύματος, ρόλο που πλέον έχει αναλάβει εργολαβικά -και εν πολλοίς παραμορφωτικά – το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου πια, αφού και αυτό έχει «καθαρίσει» από ενοχλητικά παράσιτα αμφισβήτησης της αυθεντίας του (στελέχη της Δημοκρατικής Άμυνας κλπ.).

Το ταξίδι αυτό στο παρελθόν είναι χρήσιμο, γιατί μπορεί κανείς να εντοπίσει αρκετές ιστορικές αναλογίες, αλλά και κρίσιμες διαφορές, με την παρούσα εικόνα των πολιτικών συσχετισμών αλλά και προοπτικών και προσδοκιών για το μέλλον, όπως διαμορφώθηκε μετά τις τρεις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.

Αναλογία πρώτη: Η χώρα, τυπικά, έχει εξέλθει από την βαρύτατη δεκαετή οικονομική κρίση, με την λήξη των τριών προγραμμάτων «διάσωσης». Μπορεί να ισχυριστεί, λοιπόν, κανείς ότι μπαίνει σε μια νέα ελπιδοφόρα περίοδο, με τα δημόσια οικονομικά της να «σφύζουν από υγεία» (;), σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να δημιουργούν και εκπληκτικά πλεονάσματα! Στην ουσία, όμως, η πορεία της είναι πολύ δύσκολη, γιατί πρέπει να σύρει μαζί και μια εξαιρετικά βαριά ουρά προβλημάτων (το δημόσιο χρέος, αν και «ρυθμισμένο», εξακολουθεί να είναι  υπέρογκο και μάλιστα πολύ επαυξημένο ως ποσοστό του ΑΕΠ, ο παραγωγικός προσανατολισμός παραμένει ζητούμενο, η ανεργία είναι ακόμα σε πολύ υψηλά επίπεδα κλπ.). Την δεκαετία του ’70 επίσης η χώρα ατένιζε με αισιοδοξία ένα δημοκρατικό μέλλον, έχοντας όμως πλέον να διαχειριστεί το άγος και τις συνέπειες της Κυπριακής τραγωδίας και των παρεπομένων της (διαρκή και μόνιμη πλέον αντιπαράθεση με την Τουρκία σε ψυχροπολεμικό επίπεδο), αναλώνοντας τεράστιο διπλωματικό κεφάλαιο, οικονομικούς πόρους για εξοπλισμούς και όχι πάντα με τον προσφορότερο τρόπο, για να το πούμε ευγενικά.

Αναλογία δεύτερη: Και τώρα, όπως και τότε, την επιστροφή στην ομαλότητα ή κανονικότητα, όπως είναι οι επικρατούντες όροι για κάθε εποχή, αναλαμβάνει να διαχειριστεί η συντηρητική παράταξη, προβάλλοντας πλέον ένα καθαρό νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα που και αυτό πλέον έχει ήδη θολώσει μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, τις τεράστιες κοινωνικές ανισορροπίες που έχει επιφέρει και την καταστροφική διαχείριση και κατασπατάληση φυσικών πόρων  και των ορίων  ανοχής του φυσικού περιβάλλοντος. Η διακυβέρνηση αντιμετωπίζεται από τον νέο πρωθυπουργό ως διαδικασία υλοποίησης συγκεκριμένων project, που ανατίθενται σε στελέχη του ιδιωτικού τομέα που είχαν ήδη προεπιλεγεί (υφυπουργοί, κάποιοι από τους οποίους ήλθαν κατευθείαν από τους ιδιωτικούς φορείς που συμμετέχουν και επωφελούνται από τα σχέδια αυτά). Τα στελέχη αυτά λογοδοτούν απευθείας στο πρωθυπουργικό γραφείο που μετατρέπεται σε υπερσυγκεντρωτικό όργανο, το οποίο, παράλληλα, θα ελέγχει τους τομείς των πληροφοριών και της ενημέρωσης (ΕΥΠ, ΑΠΕ ΕΡΤ κλπ.), με προφανή στόχευση τον μεγαλύτερο δυνατό έλεγχο των κρίσιμων αυτών τομέων. Για τις αμιγώς πολιτικές θέσεις των υπουργών εκτελέστηκαν και πάλι οι παραδοσιακές ασκήσεις εσωκομματικής ισορροπίας, οι γνωστές «καραμπόλες» (υπουργεία Εξωτερικών, Άμυνας, Υποδομών και Δικτύων κλπ.), εκτός βέβαια από τις περιπτώσεις που τα προαναφερθέντα project απαιτούν ιδιαίτερη ενίσχυση (υπουργείο πολιτισμού, ανάπτυξης, ενέργειας). Τις προγραμματικές δηλώσεις απασχόλησαν συγκεκριμένα έργα στην περιφέρεια Αττικής, το περίφημο «πανεπιστημιακό άσυλο» και ο Ρουβίκωνας! Τελευταία καινοτομία για την αποτελεσματική διακυβέρνηση η επιλογή στελέχους εταιρίας security για την θέση του αρχηγού της ΕΥΠ.

Αναλογία τρίτη. Στην σημερινή ΝΔ είναι ενσωματωμένο ένα σημαντικό μέρος της ακροδεξιάς, όχι όμως με τα ενοχικά σύνδρομα της μεταδικτατορικής περιόδου, αλλά με σύγχρονη επιθετική ατζέντα εθνικισμού (εκφράστηκε στο θέμα της συμφωνίας για το Μακεδονικό), αυταρχισμού και νέου «αντικομμουνισμού» (με την επιθετική ρητορική περί ήττας και εξαφάνισης των ιδεών της Αριστεράς και όχι μόνο της πολιτικής της απήχησης). Μάλιστα, υπουργός της νέας κυβέρνησης με γνωστό, πλούσιο παρελθόν και συγκροτημένο ιδεολογικό λόγο αναγκάστηκε να κάνει και μια επίσκεψη «μετάνοιας» στο Εβραϊκό Μουσείο της Αθήνας, άσχετη από τα καθήκοντα του συντονισμού άσκησης της αγροτικής πολιτικής που του ανατέθηκαν, για να κατευνάσει τις διαμαρτυρίες της Ισραηλινής πλευράς, κρίσιμης συμμάχου της χώρας στην σημερινή συγκυρία, για τις αντισημιτικές θέσεις που έχει εκφράσει κατά καιρούς.

Αναλογία τέταρτη. Εκτός του κορμού της ΝΔ κινείται  και σήμερα διακριτό ένα ακροδεξιό ρεύμα. Εκφράζεται σε ένα σταθερό ποσοστό από λούμπεν κομματικά μορφώματα που προβάλλουν έναν απατηλό αντισυστημικό χαρακτήρα, με επιθετική εθνικιστική, ξενοφοβική, και αντιευρωπαϊκή ρητορική, που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να συναντηθεί με το αντίστοιχο ρεύμα υπερσυντηρητικής αναδίπλωσης που διαπερνά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ο ακροδεξιός λόγος, ως διεγέρτης ενστίκτων και συναισθημάτων και καταστολέας του ορθολογισμού,  έχει ευρύτερο της εκλογικής αντιπροσώπευσής του ακροατήριο. Γίνεται δεκτός από κάποια κοινωνικά στρώματα ως ρηξικέλευθος και αποκαλυπτικός. Η αποενοχοποίηση που φέρνει η χρονική απόσταση από σκληρές αυταρχικές περιόδους της ιστορίας μπορεί να τον καταστήσει μια επικίνδυνη διέξοδο της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Ο κίνδυνος αυτός είναι διαρκής και όχι ασήμαντος.

Αναλογία πέμπτη. Στον χώρο της κεντροαριστεράς το εκλογικό σώμα φαίνεται ότι αποφάσισε να επιλέξει ως βασικό εκφραστή του προοδευτικού δημοκρατικού πόλου τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολλές «αυθεντίες του δημόσιου λόγου» προέβλεψαν την κατάρρευσή του, αγνοώντας την σταδιακή εξέλιξη του φαινομένου αυτής της αλλαγής εκπροσώπησης, τις ιδιαίτερες αιτίες και τα χαρακτηριστικά του και, συνεπώς, την μονιμότητά του. Το ΚΙΝΑΛ έχει, πλέον, καταγραφεί στην συλλογική πολιτική συνείδηση ως κατάλοιπο των χειρότερων πλευρών της παρακμής του παλιού ΠΑΣΟΚ, της ευνοιοκρατίας, της διαφθοράς, του δεξιόστροφου «εκσυγχρονισμού». Η σημερινή ηγεσία του το καλύτερο που μπορεί να πετύχει είναι μια ψωροπερήφανη στασιμότητα και να αναμένει, ως χρυσή εφεδρεία, να κληθεί να εισφέρει για την παράταση της συντηρητικής διακυβέρνησης, στην περίπτωση κάποιου μελλοντικού εκλογικού παραπατήματος.

Αναλογία έκτη: Τέλος, η προσήλωση στην άκαμπτη κομμουνιστική ορθοδοξία από την πλευρά του ΚΚΕ και η προβολή μιας νέας ευρωπαϊκής μεταρρυθμιστικής ουτοπίας από το ΜΕΡΑ25 συμπληρώνουν τον νέο πολιτικό χάρτη που σχηματίστηκε την 7^η Ιουλίου, θυμίζοντας τους δρόμους που ακολούθησαν τα δύο τμήματα του ενιαίου ΚΚΕ που προέκυψαν από την διάσπαση του 1968.

Η χώρα μας και σήμερα, όπως και στην δεκαετία του ’70, αναμετράται με παρόμοια διακυβεύματα. Ο δημοκρατικός εκσυγχρονισμός στο πεδίο των θεσμών , της καθημερινής λειτουργίας του κράτους και των φορέων συλλογικής δράσης και αντιπροσώπευσης (κόμματα, συνδικάτα κλπ.), η προοδευτική κατοχύρωση ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων στην εργασία, στην ιδιωτική ζωή, η αναχαίτιση του συντηρητισμού που διατηρεί πάντα ισχυρότατα ερείσματα όχι μόνο στην κοινωνική λειτουργία και στις νοοτροπίες, αλλά και στην ίδια την συνείδηση των πολιτών και καλλιεργείται καθημερινά με την δημιουργία φοβικών συνδρόμων, είναι ακόμα και σήμερα, με νέα χαρακτηριστικά αλλά ίδια στην ουσία και την βάση τους, θεμελιώδη ζητούμενα. Το ευρύτερο περιβάλλον είναι όμως ριζικά διαφορετικό τουλάχιστον στις ακόλουθες συνθήκες:

Συνθήκη πρώτη. Τότε, η κοινωνία μας έβγαινε από μια μακρά περίοδο αυταρχισμού, θεσμικών εκτροπών και ακραίου συντηρητισμού, με ένα συγκεκριμένο όραμα πολιτικού εκδημοκρατισμού και κοινωνικού εκσυγχρονισμού. Ωθούσε προς ένα ιδεατό ευρωπαϊκό πρότυπο που διασφάλιζε την δημοκρατική ομαλότητα, την ευημερία ως αποτέλεσμα ενός σταθερού πλαισίου κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, ελευθερίας της έκφρασης και σεβασμού της προσωπικής επιλογής. Η ύπαρξη ενός σαφούς και επιτεύξιμου συλλογικού στόχου και η αντίληψη της ευθείας συσχέτισης της εκπλήρωσής του με την ατομική ευημερία, η πεποίθηση δηλαδή ότι η πολιτική και κοινωνική μεταρρύθμιση θα βελτιώσει τον προσωπικό και οικογενειακό βίο, σε συνδυασμό με την γοητεία που ασκούσαν οι συλλογικοί αγώνες και τα κινήματα του πρόσφατου παρελθόντος (φοιτητικό κίνημα, κίνημα του 114, δημοκρατική νεολαία Λαμπράκη κλπ.) δημιουργούσαν την διάθεση σε μεγάλη μερίδα των πολιτών, ιδιαίτερα των πλέον δυναμικών στρωμάτων, για πολιτική στράτευση και συλλογική δράση.

Σήμερα, η τυπική έξοδος από την περίοδο των προγραμμάτων «διάσωσης» σηματοδοτεί το τέλος μόνο μιας φάσης της κρίσης κατάρρευσης του «καθ’ ημάς» νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος των δεκαετιών του 1990 και 2000. Η «ισχυρή Ελλάδα» του Κ. Σημίτη και η «ειρηνική επανάσταση» του Κ. Καραμανλή, πολιτικά αφηγήματα-πομφόλυγες όπως αυτές που εξέθρεψαν στην οικονομία (χρηματιστήριο, ακίνητα, υπερδανεισμός κράτους και ιδιωτών κλπ.) στον δημόσιο τομέα (ανεξέλεγκτες προσλήψεις, διαφθορά κλπ.), ακόμα και στον τρόπο της ιδιωτικής ζωής (καταναλωτικός ευδαιμονισμός) σαρώθηκαν ως χάρτινοι πύργοι με την πρώτη σοβαρή παγκόσμια κρίση του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Η δεκαετής «εξυγίανση» καταλείπει στο κοινωνικό σώμα εντονότερες ανισότητες, κατεστραμμένους τους πυλώνες σταθερότητας και ασφάλειας (σταθερή εργασία, κοινωνική ασφάλιση, εργασιακά δικαιώματα) και απουσία πειστικής προοπτικής για το μέλλον. Ως εκ τούτου, οι πολίτες προσβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά στην επιτυχία ατομικών στρατηγικών επιβίωσης και προόδου. Το σύστημα, λοιπόν, πολιτικής διαμεσολάβησης λειτουργεί πλέον στα ακρότατα όριά του, αυτονομημένο σχεδόν και απαλλαγμένο από οποιοδήποτε σοβαρό, πολιτικά νομιμοποιημένο και συγκροτημένο συλλογικό έλεγχο. Η κοινωνία μας έχει καταληφθεί από πανδημία πολιτικού μιθριδατισμού, ο οποίος καλλιεργείται συστηματικά.

Συνθήκη δεύτερη: Η πολιτική εξέλιξη της δεκαετίας του ’70 έγινε σε ένα σταθερό διεθνές πλαίσιο που είχε διαμορφώσει ο ψυχρός πόλεμος. Σήμερα, η αστάθεια, ιδιαίτερα στην δική μας περιοχή, αποτελεί  κανονικότητα. Μπορεί μάλιστα να δούμε τα σύνορα ενός νέου ψυχρού πολέμου να χαράσσονται στο Αιγαίο. Χώρες με ατελή και προβληματική συγκρότηση, έλλειψη στρατηγικής, κατακερματισμένη κοινωνία, χωρίς την δυνατότητα αναδιαμόρφωσης της συλλογικής της ταυτότητας που θα ενσωματώνει συντεταγμένα τις νέες εξελίξεις (μετανάστευση, πολυπολιτισμικότητα), θα οδηγηθούν σε ένα μέλλον αβέβαιο και ανασφαλές και θα υποστούν περαιτέρω απομείωση των όποιων δυνατοτήτων διακριτής ύπαρξης και δράσης διαθέτουν ακόμα.

Το κομματικό δίπολο που διαμορφώνεται μετά τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου είναι απολύτως ανεπαρκές, ιδιαίτερα στην μορφή που παρουσιάζει τώρα, προκειμένου να ανταποκριθεί και στις πιο βασικές ανάγκες και προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο τόπος μας. Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί ως ανώνυμη εταιρία με νεοσυντηρητικές και οπισθοδρομικές πρακτικές (ασφυκτικός πρωθυπουργικός συγκεντρωτισμός, ασκήσεις αυταρχισμού κλπ.) και δεν αρκεί η άσκηση παρωχημένου τύπου αντιπολίτευσης. Απαιτείται η προβολή ενός συνεκτικού πολιτικού και κοινωνικού οράματος που να συνεγείρει την κοινωνία και να επαναφέρει τους πολίτες στην σφαίρα της συλλογικότητας. Η ανάγκη αυτή είναι διαρκής, επιτακτική και επείγουσα. Ζητείται πάντα ο φορέας που θα θέσει στην αιχμή της δράσης του την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης αποτελεσματικά, ορθολογικά-επιστημονικά και, πρωτίστως, πολιτικά.

Δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε τις ατέλειες και τα προβλήματα στην πράξη του ν. 4555/2018 «Κλεισθένης» σε σχέση με την εφαρμογή της απλής αναλογικής και έχουμε ήδη την ακύρωσή του.

Ορισμένες παρατηρήσεις για το νέο νομοσχέδιο που αφορά θέματα ΟΤΑ θα μπορούσαν να ήταν:

α) Ελέγχεται η έννοια της ισονομίας ψήφου. Δίνεται η δυνατότητα συμπράξεων παρατάξεων, μόνο όταν συμπράττουν με την παράταξη του Δημάρχου!

Ακόμα και αν συμφωνήσουν όλοι από μία παράταξη, να αποχωρήσουν από τη σύμπραξη στις μετέπειτα κατανομές των οργάνων λογίζονται ως αριθμός στην παράταξη του Δημάρχου. Το ίδιο ισχύει στην περίπτωση που προσχωρήσουν σε άλλη παράταξη.

β) Αλλοιώνει τα δεδομένα των εκλογών καθότι διορίζει εκ των υστέρων – παρά την εκλογή και με γνωστά τα ονόματα –  τους προέδρους των τοπικών κοινοτήτων, ορίζοντας ως πρόεδρο τον πλειοψηφίσαντα του πρώτου συνδυασμού και όχι όπως οριζόταν τον εκλεγόμενο μεταξύ των πλειοψηφισάντων, των δύο πρώτων σε ψήφους συνδυασμών, από το συμβούλιο της τοπικής κοινότητας.

γ) Μεταφέρει αρμοδιότητες στην οικονομική επιτροπή, που διορίζεται με πλειοψηφία από τον Δήμαρχο, ανεξαρτήτως ποσοστού Α΄ γύρου και θεωρεί τις αρμοδιότητες της οικονομικής επιτροπής αποκλειστικές χωρίς δυνατότητα ελέγχου (έγκριση) από το Δημοτικό Συμβούλιο.

δ) Αφαιρεί κάθε δικαίωμα απόφασης των συμβουλίων των τοπικών κοινοτήτων για την περιοχή τους δίνοντας μόνο γνωμοδοτικό και εισηγητικό χαρακτήρα σχετικά με ποια έργα ή δράσεις θα εκτελεστούν στην κοινότητα ή το ποια θα είναι η επενδυτική κατανομή του αναλογούντος ποσοστού των κεντρικών αυτοτελών πόρων. Βέβαια η εκλογή με ξεχωριστή κάλπη δημιουργεί μια de facto μορφή αυτοδιοίκησης 3^ου βαθμού γεγονός μη συμβατό με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 102 του Συντάγματος. Η προηγηθείσα και καταργηθείσα αποφασιστική αρμοδιότητα πάντως όφειλε να είχε όρους και προϋποθέσεις εφαρμογής κυρίως για την αποφυγή ρουσφετολογικών υλοποιήσεων και μεροληπτικής πολιτικής.