Κατηγορία: Ιδέες

του Ευσταθίου Π. Σεμιτέλου (*)

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δημ. Συμβουλίου, ζητήθηκε λίστα με τα δημοτικά καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (ΥΕ) με περιεχόμενο τις συμβάσεις, τις άδειες λειτουργίας και τις ενδεχόμενες οφειλές -προ Covid-19 αν υπάρχουν- προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις ισότιμες προς όλους.

Ο Δήμαρχος κ. Τσιώτος είπε πως τέτοια στοιχεία δεν δίνονται από τον Δήμο λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων και τυπικά οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν μπορούν να ελέγξουν τα προαναφερόμενα. Διαβεβαίωσε δε πως δεν υπάρχει δημοτικό κατάστημα που να λειτουργεί χωρίς άδεια!

Στη συνέχεια τα εν λόγω θέματα ολοκληρώθηκαν «αβρόχοις ποσί» για τη Δημοτική αρχή.

Αναλύοντας όμως τα ανωτέρω θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι:

Κατ΄ αρχήν η τήρηση της νομιμότητας δεν μπορεί να ασκείται ala cart! Αυτό που βασικά ενδιαφέρει είναι το να ασκείται μια δημοτική πολιτική που να εφαρμόζει και να εξασφαλίζει στο μέτρο που την αφορά όρους υγιούς ανταγωνισμού για την αγορά και τις επιχειρήσεις. Αυτό είναι το νόημα μια ισότιμης απόφασης άλλως ο λόγος δεν μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτός ως γενικότητα.

Η δημαρχιακή τοποθέτηση είναι σε λάθος κατεύθυνση και ελέγχεται και ως προς το τύπο και ως προς την ουσία. Από που προκύπτει πως τέτοια στοιχεία δεν δίνονται από τον Δήμο λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων; Από ποιες διατάξεις προκύπτει ότι απαγορεύεται στους δημοτικούς συμβούλους να ασκούν έλεγχο νομιμότητας για πράξεις και παραλείψεις της Δημοτικής Αρχής; Ανοιχτή είναι η διαδικασία υποβολής προσφορών και τα πρακτικά κατοχύρωσης είναι αδιαβάθμιτα. Γιατί σε μεταγενέστερη φάση ανακύπτει θέμα προστασίας και πού;

Το θέμα που εξετάζεται εδώ σχετίζεται με τη δημοτική πολιτική που ασκείται και το τι επιδιώκεται μέσω αυτής. Κατά την προεκλογική περίοδο άπαντες υιοθετούσαν και προπαγάνδιζαν την αρχή της Διαφάνειας αλλά στην πράξη δείχνουν να την περιορίζουν ή άλλως να μην γνωρίζουν την πρακτική εφαρμογή της.

Κατά συνέπεια εφόσον υιοθετείται μια πολιτική διαφάνειας και δημοσιότητας θα πρέπει:

1. Σε μια α΄ προσέγγιση να ζητηθεί μια γραπτή γνωμοδότηση στα ερωτήματα αυτά από τον νομικό σύμβουλο του Δήμου για να δούμε εάν και σε ποια σημεία ανακύπτει θέμα.

2. Να υπάρξει απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για καθηγητική γνωμοδότηση σχετικής με την ύπαρξη δημόσιας ανάρτησης στην ιστοσελίδα του Δήμου σχετικού πίνακα (διαρκώς επικαιροποιημένου) με όλες τις δημοτικές μισθώσεις τη διάρκεια και το ύψος του μισθώματος. Οι οφειλές είναι τελείως ξεχωριστό θέμα με διαφορετική αντιμετώπιση.

3. Να ζητηθεί η άποψη των εμπορικών συλλόγων.

4. Κατά τη διαδικασία υποβολής προσφορών οι ενδιαφερόμενοι να δηλώνουν καταφατικά τη διάθεσή τους για δημοσιοποίηση των συγκεκριμένων ενδιαφερομένων στοιχείων.

5. Να υπάρξει απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για την ανάρτηση του Πίνακα Μισθωμάτων.

 

(*): Δημότης Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης

του Ευσταθίου Π. Σεμιτέλου (*) 

«Πρόθεση της Δημοτικής Αρχής είναι το κτήριο του Ειρηνοδικείου να  έχει εξασφαλισμένο το λειτουργικό κόστος»:

Λανθασμένη πρόθεση ως προϋπόθεση! Το «Άγγελος Σικελιανός» έχει εξασφαλισμένο λειτουργικό κόστος;

«Είχε προταχθεί η συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), ώστε το κτήριο να χρησιμοποιηθεί ως ένα κέντρο παρουσίασης και ανάδειξης του Κορινθιακού. Η χρήση αυτή έχει σαν στόχο να προσελκύσει επιστημονικό προσωπικό, σχολεία αλλά και όλους όσους επιθυμούν να γνωρίσουν την θαλάσσια ζωή του Κορινθιακού στο κέντρο της Ευρωστίνης το Δερβένι.»:

Λανθασμένη κατεύθυνση. Το κτήριο πρέπει να ενσωματωθεί στη ζωή της κωμόπολης και κατά προτεραιότητα των κατοίκων της συμμετέχοντας σε δραστηριότητες. Η πολιτιστική χρησιμότητά του (όχι υπό την ευρεία έννοια) ως πολιτιστικού χώρου πολλαπλών λειτουργιών δείχνει αναγκαία και αποτελεί μονόδρομο ο στόχος της υπηρέτησης: «Πολιτική στην υπηρεσία των τοπικών αναγκών». Ένας «Άγγελος Σικελιανός» (προφανώς μικρότερου μεγέθους) απουσιάζει από το Δερβένι. Θεατρικοί ερασιτεχνικοί ή μη θίασοι, ημερίδες ειδικού ενδιαφέροντος, προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, σεμινάρια, προβολές διαφόρων ειδών θα μπορούσαν να φιλοξενούνται στο εν λόγω κτήριο με κατάλληλη πρόβλεψη και διαμόρφωση. Η ίδρυση και η δημιουργία μιας κινηματογραφικής λέσχης θα μπορούσε επίσης να φιλοξενήσει τις προκύπτουσες κτηριακές ανάγκες στέγασης.

«Η αναζήτηση ενός δημοτικού συμβούλου για τη θέση του Προέδρου της ΔΕΥΑΞΕ από τις μειοψηφίες αποτελούσε μονόδρομο. Το πρόσωπο αυτό πρέπει να διαθέτει εμπειρία σχετική με τα ζητήματα της ΔΕΥΑΞΕ. Οι κατηγορίες για ξεπερασμένες πολιτικές συναλλαγές βρίσκονται στην σκέψη μόνο όσων τις είχαν διαπράξει στο παρελθόν κατέχοντας κάθε άλλο παρά αξιοκρατικά δημοτικές θέσεις. Η συνεργασία αυτή σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει προσχώρηση του κ. Καλύβα στην Δημοτική Αρχή. Κάτι αντίστοιχο άλλωστε είχε συμβεί και κατά την προηγούμενη δημοτική θητεία. Αυτό είναι το παράδειγμα συναίνεσης για την επίλυση των προβλημάτων του Δήμου μας.»:  

Λανθασμένη επιλογή σε υποκριτική βάση. Ποιό αλήθεια είναι το αξιοκρατικό κριτήριο της επιλογής;  Από που άραγε προκύπτει η καταλληλότητα; Να σημειωθεί ότι για τη συμμετοχή των 2 μελών στο ΔΣ με την ιδιότητα του δημότη, απαιτείται  αποδεδειγμένη εμπειρία ή γνώσεις συναφείς με το αντικείμενο της Επιχείρησης. Για τους αιρετούς βεβαίως, τυπικώς, ακόμη και για τη θέση του Προέδρου, απαιτείται το «τίποτα» ως τυπικό προσόν! Η βάση όμως είναι προφανώς υποκριτική γιατί η θεσμική συναίνεση θα απαιτούσε ανοικτή πρόταση πρός όλα τα μέλη της μειοψηφίας όπως έπραξε καταλλήλως και αναλόγως ο πρώην Δήμαρχος κ. Ανδρικόπουλος. Από που προκύπτει η σημερινή συναίνεση όταν ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης διαφωνεί και οι λοιποί επικεφαλής δεν ρωτούνται;   

Continue reading “Σημειώσεις δημοτικού προσκηνίου και παρασκηνίου ……”

του Ευσταθίου Π. Σεμιτέλου

Η λογοδοσία των κατεχόντων αυτοδιοικητικές θέσεις αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο του πυρήνα λειτουργίας ενός κοινοτικού διαμερίσματος. Εάν υποστηρίζουμε ότι ενδιαφερόμαστε για την αύξηση της συμμετοχής των δημοτών στην διαμόρφωση αξιών, προτάσεων και ιδεών δηλαδή στη δημιουργία πολιτισμού τότε η εφαρμογή των αρχών της «Διαφάνειας» και της «Δημοσιότητας» αποτελούν καταλυτικά «μέσα» και «τρόπους» προς αυτήν την κατεύθυνση. Τι σημαίνει όμως αυτό για τη δημοτική ενότητα της Ευρωστίνης και πώς και γιατί αυτή «αυτοϋποβαθμίζεται» σε σχέση με την δημοτική ενότητα του Ξυλοκάστρου; Τι σημαίνει υιοθέτηση μιας δημοκρατικής δεοντολογίας;

Είναι γνωστό ότι με το άρθρο 47 του ν.4647/2019 (ΦΕΚ 104Α΄/16-12-2019) δόθηκε η δυνατότητα ορισμού άμισθου αντιδημάρχου με σκοπό, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου, την εύρυθμη λειτουργία του δήμου. Έτσι την 9^η Ιανουαρίου 2020 ορίστηκε άμισθος αντιδήμαρχος με 9 κατά τόπο αρμοδιότητες.

Ερώτηση: Γνωρίζει κανείς δημότης τι, πώς, εάν, που και πότε ασκούνται αυτές οι αρμοδιότητες; Ποια είναι η λογοδοσία του εν λόγω αντιδημάρχου στο Δημότη και πώς και που αυτή πραγματοποιείται; Πάντως μέσω του δημοτικού συμβουλίου δεν πραγματοποείται γιατί μέχρι στιγμής υπάρχει αφωνία!

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τέτοιου είδους θέσεις δεν ωφελούν γιατί το μόνο που παράγουν είναι τα κόστη μιας αναπτυσσόμενης γραφειοκρατίας αλλά και υποκρύπτουν την καλλιέργεια προσωπικών αδιαφανών σχέσεων δημοτικής αρχής και δημοτών, στην κατεύθυνση ενός ρουσφετεμπορίου. Θα πρέπει να καταργηθούν, γενικότερα, το συντομότερο δυνατόν κτίρια και γραφεία με τίτλο: «Ρουσφετεμπορείον». 

Στη σημερινή εποχή το ισχυρότερο μέσο για την εφαρμογή των αρχών «Διαφάνειας» και «Δημοσιότητας» είναι το διαδίκτυο. Παρατηρώντας κανείς την ιστοσελίδα του δήμου θα παρατηρήσει την πλήρη απουσία του συμβουλίου της δημ. κοινότητας Δερβενίου! Η κεντρική κοινότητα δηλαδή της Ευρωστίνης (ούτε λόγος βέβαια για τις λοιπές κοινότητες) είναι σε αφάνεια σε αντίθεση με το συμβούλιο της κοινότητας Ξυλοκάστρου όπου μπορεί ο δημότης να βλέπει : Μέλη – Συνεδριάσεις – Αποφάσεις. Αυτό θα πρέπει άμεσα να αλλάξει. Πώς να ισοτιμηθεί κανείς όταν κατ΄αρχήν αυτοϋποτιμάται;

Η τάση να πιστεύουμε ότι οι απόψεις μας είναι σωστές επειδή τις πιστεύουμε εμείς, η ευκολία του να δίνουμε απλοϊκές εξηγήσεις, η επιλεκτική μνήμη, οι συγκρούσεις του «εγώ» με τα εξωτερικά ερεθίσματα που πυροδοτούν συμπεριφορές που εκδηλώνονται είτε με εκρήξεις θυμού και επιθετικότητας είτε με αποστροφή από την πραγματικότητα αποτελούν ενδείξεις και χαρακτηριστικά παιδικών εγωκεντρισμών ενηλίκων. Η κατοχή των «κοινών» δεν μπορεί να αποτελεί σπαχηλίκι κανενός. Η επιδίωξη κατασκευής «ταυτότητας νέου» και η εξ΄ αυτού απαίτηση για την αποφυγή οιασδήποτε κριτικής δεν βοηθούν στην βελτίωση των πραγμάτων, αντιθέτως, ενδέχεται και να υπονομεύουν τη δημοκρατική δεοντολογία.

Δεν πρέπει να αφεθούμε σε δημοτική ακινησία. Δεν μπορεί σ΄ έναν από τους βασικούς ρόλους του δήμου που είναι το να δημιουργεί υποδομές για την παραγωγή πολιτιστικού προϊόντος αλλά και να διασφαλίζει την ισόρροπη χωροταξική κατανομή του στο πλαίσιο του δήμου, να μένουμε άπραγοι και δειλοί. Δεν μπορεί για το κτίριο του Ειρηνοδικείου να μην έχει ξεκινήσει κάτι εδώ και ένα χρόνο! Η ύπαρξη ενός πολιτιστικού πολυχώρου είναι εμφανής και αναγκαία εφόσον βέβαια ενδιαφερόμαστε για την ισόρροπη διάχυση υποδομών πολιτισμού. Πρέπει επιτέλους να πιεστεί η δημοτική αρχή για αυτό.

Να διευρύνουμε λοιπόν και να πυκνώσουμε τις διαδικασίες λογοδοσίας εντείνοντας εφαρμογές διαφάνειας και δημοσιότητας προκειμένου να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα αλλά και τη δημοκρατική ποιότητα της δημοτικής λειτουργίας.

Αγαπητοί φίλοι -/ες,

την 21η Απριλίου 2019 ξεκίνησε το γκρέμισμα-αποσυναρμολόγηση της γέφυρας τύπου «Μπέλεϋ» στο δημοτικό διαμέρισμα Σαρανταπηχιωτίκων του Δήμου μας. Έκτοτε από πλευράς Δημοτικών αρχών, παρά τις σχετικές οχλήσεις, δεν υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον αλλά και μέχρι σήμερα έχει επιδειχθεί πλήρης αφωνία. Τελευταία ήρθε στο φως της δημοσιότητας και σχετική πρόταση του οικείου πολιτιστικού συλλόγου για την αξιοποίησή της. Θα είμαστε αρωγοί αυτής της προσπάθειας.

Η «Σύμπραξη Δημοτών» υποστηρίζει ότι η «τέχνη» είναι μια ανοικτή έννοια. Υπ΄ αυτό το πρίσμα το κάθε «έργο» αναφέρεται σε κάτι και επομένως έχει μια αναφορικότητα άρα και κάποιο νόημα. Στην περίπτωσή μας το περιεχόμενο του νοήματος είναι η ιστορικότητα και η αρχιτεκτονική μηχανική. Ως θεατές, οι δημότες και οι επισκέπτες, καλούνται να ερμηνεύσουν τις ενσωματωμένες ιδιότητες και να τις νοηματοδοτήσουν.

Αυτό που θα πρέπει να αποδεχθούμε και κυρίως αυτό που αποκαλύπτεται σε σχέση με τη γέφυρα, είναι ότι αποτελεί μια φόρμα απαλλαγμένη από τη λειτουργική της χρήση με εμφανή συνεισφορά στην αισθητική. Ελπίζουμε πως αυτό είναι τουλάχιστον κατανοητό. Ας την αποδεχθούμε λοιπόν ως ένα αντικείμενο που η χρήση του ναι μεν τελείωσε αλλά εξυπηρετεί τις μη χρηστικές ανάγκες των ανθρώπων όπως την ελεύθερη έκφραση ή την ύπαρξη «τέχνης». Αυτές οι ανάγκες αναφέρονται στη διάσωση της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας και αυτό σημαίνει ότι εάν δεν ικανοποιηθούν, το ανθρώπινο υποκείμενο αλλοτριώνεται, γίνεται κάτι αλλότριο-ξένο προς τον ίδιο τον εαυτό του και την ανθρώπινη φύση του. Αντίθετα, η ικανοποίηση αυτών των μη χρηστικών αναγκών σώζει την ετερότητα του υποκειμένου και επομένως την υποκειμενική του ταυτότητα. Αυτή η ετερότητα της κάθε υποκειμενικής ταυτότητας είναι το γεγονός που κάνει να ξεχωρίζει την ανθρώπινη από κάθε άλλη ύπαρξη.

Προφανώς λοιπόν, η διατήρηση των υλικών «τέχνης» ή έργων ή χωροταξικών «σημείων» που σχετίζονται με την ιστορικότητα της μνήμης και νοηματοδοτούν την «εικόνα», υπηρετεί αποκλειστικά την ανάγκη διάσωσης και καλλιέργειας της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας.

Αλλού φωτίζουν και αναβαθμίζουν τα εγκαταλελειμμένα κτίρια και αναδεικνύουν τα σημεία μνήμης αλλά σ΄ αυτόν εδώ το Δήμο φαίνεται να υστερούμε. Για να μην βρεθούμε αδιάφοροι στην Ιστορία, ανεπαρκείς στην πρόληψη και ανίκανοι στην πρόβλεψη θα φέρουμε το θέμα προς συζήτηση, προκειμένου όχι μόνο να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε την εναπομείνασα γέφυρα αλλά και να την αναδείξουμε φωτίζοντάς την.

Ελπίζουμε να βρούμε ευήκοα ώτα. 

Ιστορικά στοιχεία: Η γέφυρα τύπου Μπέλεϋ είναι ένα είδος μεταφερόμενης, προκατασκευασμένης γέφυρας. Αναπτύχθηκε στη Βρετανία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο για στρατιωτικούς σκοπούς και γνώρισε εκτεταμένη χρήση από το Σώμα Μηχανικού τόσο του Βρετανικού όσο και του Αμερικάνικου στρατού. Επινοήθηκε από τον Ντόναλντ Μπέλεϋ, πολιτικό μηχανικό και υπάλληλο του Υπουργείου Πολέμου της Βρετανίας, ο οποίος είχε σαν χόμπι την κατασκευή μοντέλων γεφυρών.

Ο Στρατάρχης Μοντγκόμερυ, Διοικητής των Βρετανικών δυνάμεων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε δηλώσει πως «Χωρίς τη γέφυρα Μπέϊλι, δεν θα είχαμε κερδίσει τον πόλεμο».

Ήταν 27 Φλεβάρη του 2008 όταν συνεδρίαζε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ευρωστίνης και ασχολείτο με προτάσεις ¨Πολιτισμού”. Κάποιοι παλαιότεροι, θυμούνται ακόμη εκείνον το Δήμαρχο-γιατρό με εκείνους τους συμβούλους περιωπής και τον αντιδήμαρχο-εργοδηγό. Τότε που κάποιοι εισηγούντο πολιτιστική αναβάθμιση κάποιοι άλλοι σφυρίζανε αδιάφορα και πετούσαν τα βοτσαλάκια τους στη θάλασσα!

Ο τότε λοιπόν Δημαρχιακός ειδικός συνεργάτης και σύμβουλος, πρώην πρύτανης του ΕΜΠ χημικός μηχανικός Α. Ανδρεόπουλος, με περιφρονητικό ύφος όπως κανείς μπορεί να διαπιστώσει από τη φωτογραφική σκηνή απέρριψε μια σχετική πρόταση “Πολιτισμού” όπως και το τότε Δημοτικό Συμβούλιο. Κάποιος αποφάσισε να του στείλει μια επιστολή στο σπίτι του ……

Η πρόταση που αφορούσε τη δημιουργία δασικού αλσυλλίου “Γλυπτικής” παραμένει ανενεργή αν και θα μπορούσε και σήμερα να υιοθετηθεί και καταλλήλως να επικαιροποιηθεί.

Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να γνωρίζουν οι νεότεροι . . . .  

 

του Ευσταθίου Π. Σεμιτέλου

Ένα κτίριο αναξιοποίητο εδώ και αρκετό καιρό, βορειανατολικά της κωμόπολης του Δερβενίου, δείχνει να αντέχει το βοριά και τη θάλασσα αναμένοντας καρτερικά την ανθρώπινη παρέμβαση. Ο δημοτικός προϋπολογισμός και το τεχνικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκαν, το κόστος των εργασιών συντήρησης περιελήφθη αλλά ακόμη δεν δημοσιοποιήθηκε το τι θα γίνει στο εσωτερικό του κτιρίου και κυρίως  ποια θα είναι η χρησιμότητά του.

 

Κυρίαρχες επιπόλαιες προσεγγίσεις του παρελθόντος μάλλον δείχνουν να αποσύρονται αλλά οι δημότες μέχρι σήμερα αγνοούν το «δια ταύτα». Γεγονός είναι ότι η απόφαση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν της ότι για τους εν λόγω πολεοδομικούς και αρχιτεκτονικούς «χώρους», η μελλοντική προοπτική μας δείχνει να μετακινείται η παλαιά Εθνική οδός νοτιότερα, να πεζοδρομείται η υπάρχουσα και να ενοποιούνται τα σχολικά κτίρια και οι χώροι τους με την υπάρχουσα πλατεία. Το κτίριο επομένως ενσωματώνεται στη ζωή της κωμόπολης και κατά προτεραιότητα των κατοίκων της συμμετέχοντας σε δραστηριότητες.

Η πολιτιστική χρησιμότητά του (όχι υπό την ευρεία έννοια) δείχνει αναγκαία και αποτελεί μονόδρομο. Μια καλή λύση αξιοποίησης θα ήταν η δημιουργία ενός πολιτιστικού χώρου πολλαπλών λειτουργιών. Ένας «Άγγελος Σικελιανός» (προφανώς μικρότερου μεγέθους) απουσιάζει από το Δερβένι και ο χώρος του παλαιού κηροπλαστείου και του θρησκευτικού κατηχητικού υποβαθμίζει «έννοιες». Θεατρικοί ερασιτεχνικοί ή μη θίασοι, ημερίδες ειδικού ενδιαφέροντος, προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, σεμινάρια, προβολές διαφόρων ειδών θα μπορούν να φιλοξενηθούν στο εν λόγω κτίριο με κατάλληλη πρόβλεψη και διαμόρφωση. Η ίδρυση και η δημιουργία μιας κινηματογραφικής λέσχης θα μπορούσε επίσης να φιλοξενήσει τις προκύπτουσες κτιριακές ανάγκες στέγασης. Τέλος, η υιοθέτηση μιας τέτοιας πρότασης θα υπηρετούσε το στόχο : «Πολιτική στην υπηρεσία των αναγκών του ανθρώπου». Οψόμεθα …..

 

Ο μηδενιστικός αμοραλισμός που σαρώνει, από άκρη σε άκρη, σαράντα χρόνια τώρα, την κάποτε Ελλάδα, δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με νομοθετήματα, καινούργια διοικητικά σχήματα, εμπνεύσεις εκσυγχρονιστών. Η ελλαδική κοινωνία έχει ανάγκη από πολιτικούς με νοοτροπία και τόλμη κοινωνικού μεταρρυθμιστή. Ποια η διαφορά; Ο πολιτικός σχεδιάζει με τη λογική της αποτελεσματικότητας: «Θα μειώσω το παρασιτικό κράτος, για να επιδιώξω ορατή βελτίωση του Συστήματος Υγείας». Ο κοινωνικός μεταρρυθμιστής σχεδιάζει με τη λογική της έμβιας λειτουργικότητας, της σποράς – καρποφορίας: «Θα διδάξω Αρχαία Ελληνικά στα σχολειά, για να έχω αύξηση της παραγωγικότητας στα υπουργεία». «Θα ξαναγυρίσω με εντιμότητα στην τοπική αυτοδιοίκηση (στην Αυτοδιαχειριζόμενη Κοινότητα), για να εξυγιάνω τη λειτουργία των Τραπεζών»!

Φυσικά, μια τέτοια λογική, για το σημερινό κομματικό κατεστημένο της «προοδευτικής» ολιγόνοιας και του αποτελματωμένου «εκσυγχρονισμού», ηχεί «ωσεί λήρος» – επαγγελματίες εξουσιαστές είναι οι άνθρωποι, δεν μπορούν πια να δουν τίποτα πέρα από τη μύτη τους.

Αντιλαμβάνονται τη δυναμική που έχει ο Αρμαγεδώνας της σκόπιμης «μετανάστευσης» ή την εφιαλτική κλεψύδρα του «δημογραφικού» που μετράει τα χρόνια ως την οριστική μας εξαφάνιση, βιώνουν την κλιματική αλλαγή που σφίγγει σαν μέγγενη τον πλανήτη. Όμως τίποτα δεν μπορεί να τους μετακινήσει από το ρίζωμα και την προσκόλλησή τους στη μονομανία της εξουσιαστικής ηδονής.

Γι’ αυτό και αυτονόητη η εμμονή ολόκληρου του «πολιτικού φάσματος» στην αμνήστευση κάθε κοινωνικού εγκλήματος των εκάστοτε εξουσιαστών μας (Πηγή: http://www.yannaras.gr/elpida-mas-kritiki-egrigorsi/?fbclid=IwAR1BZ4u-yw5VNsja5EpGkd51Iuo3WwioTb3R-Cet9cmCmpcOoUL993mPqWc).