Η «ευβουλία» στη διαχείριση του δημοτικού διαλόγου.
του Ευσταθίου Π. Σεμιτέλου
Αν η «ευβουλία» και η ορθή διαβούλευση στην πολιτική αφορά ένα ηθικό «εύ», αυτό σήμερα απουσιάζει. Πρέπει να κατανοηθεί ότι ο δημοτικός πολιτικός διάλογος απαιτεί να κυριαρχείται από αρχές που δεν καλύπτονται μόνο από το νόμιμο αλλά και από το ηθικό! Η δημοτική αρχή οφείλει να υπερβεί την προσαρμογή στα εφήμερα και αυτονόητα και μην μην οχυρώνεται πίσω από τις υπερφίαλες και εύκολες δικαιολογίες των νόμιμων πλαισίων. Οφείλει να μην ακολουθεί το δόγμα Otto Von Bismarck ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» γιατί απλούστατα, το εφικτό πολλές φορές συγκρούεται με το ηθικό!
Δεν δικαιολογείται το συνεχές πιπίλισμα μιας καραμέλας περί ανευθυνότητας και επιπολαιότητας των άλλων γενικώς και αορίστως. Το επιχείρημα περί χρήσης της νέας εθνικής οδού και όχι της παλαιάς που χρησιμοποιήθηκε ως απάντηση ότι δεν αποτελεί την κατάλληλη μέθοδο προκειμένου να διαπιστώνονται τα παραλιακά προβλήματα είναι πολύ αδύναμο ίσως και φτωχό ως αντίδραση στην αντιπολιτευτική επιστολή!
Δεν αρκεί η ενημέρωση για έργα, μελέτες, κόστη κλπ να προκύπτει εμμέσως από την «Διαύγεια» ή από αποφάσεις που λαμβάνονται νομίμως μεν αλλά κατά μόνας πολλές φορές στην Οικονομική Επιτροπή ή στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής.
Είναι αυτά ηθικά επιθυμητά;
Ορθά υποστηρίζεται ότι τα πάντα θα κριθούν στη λήξη της δημοτικής θητείας αλλά αυτό δεν σημαίνει απουσία αντιπολιτευτικής κριτικής. Δεν βοηθά η κυριαρχία της ατακολογίας του Ελληνικού κινηματογράφου και των κλασσικών εικονογραφημένων στην ποιοτική βελτίωση του δημοτικού διαλόγου. Αντιδήμαρχοι ορθά κριτικάρονται για τη συμμετοχή τους στην κατεύθυνση αυτή. Όλα θα πρέπει να κρίνονται στο επίπεδο των επιχειρημάτων και του αποτελέσματος.
Η επιστροφή στην «πολιτική» και η απαίτηση για περισσότερη δημοκρατία και δημοκρατικό δημοτικό έλεγχο δημιουργεί την ανάγκη για νέες δομές και νέα εργαλεία συμμετοχής των κοινωνιών στη λήψη αποφάσεων. Δεν είδαμε κάτι γι΄ αυτό στην νέα σχεδιασμένη ιστοσελίδα του Δήμου που να δημιουργεί κάποια νέα θεσμική διαδικασία ανοιχτού διαλόγου και σύνθεσης απόψεων. Απαιτείται όμως περισσότερο κόπος και ενασχόληση για την κατεύθυνση αυτή. Για να προχωρήσουμε πρέπει και οφείλουμε να ξεφύγουμε από την στασιμότητα του «αυτονόητου».
